Soms komt alles samen. Donderdagmiddag brengt Jennifer Geerlings-Simons. een bezoek aan een select groepje Surinamers. Geerlings is de lijsttrekker van de NDP, de partij van wijlen Desi Bouterse. We zijn in een buitenwijk van Paramaribo naast een megalomane sporthal die een belangrijke rol speelt bij het tellen van de stemmen. Hier komen alle stembiljetten te liggen. Als de verkiezingsuitslag wordt betwist, gaat hier een hertelling plaatsvinden. Onwillekeurig denk je dat als hier brand uitbreekt, de verkiezingen opnieuw moeten. 

Achter deze sporthal ligt een grasveldje. Een smal paadje loopt richting drie huisjes van beton die er vervallen uitzien. Pas later zien we dat daarachter een heel kamp ligt: er staan tussen de twintig en dertig haveloze huisjes. Normale bestrating ontbreekt en dus moeten we slalommen tussen de soms diepe plassen. In Suriname is er diepe armoede in een vorm die we in Nederland niet kennen: de huizen lijken allemaal slechts één vertrek te hebben, maar er wonen wel meerdere mensen in. 

Hier komt Geerlings op bezoek. Dit zijn de huizen van marrons, Surinamers die afstammen van tot slaaf gemaakten, die ten tijde van de slavernij naar de bossen zijn ontsnapt. Die vlucht was niet de laatste. Tijdens de binnenlandse oorlog kwamen ze op deze plek terecht, waar zich langzaam een soort kamp annex illegaal dorp vormde. We horen dat er door de regering pogingen worden ondernomen de marrons hier weg te krijgen. Waar ze heen moeten is onduidelijk. 

NDP-mediateam

De NDP-lijsttrekker stapt uit de auto en loopt hand-in-hand met een meisje van vijf. Ze praat met een paar vrouwelijke  bewoners en een paar kinderen zingen een liedje. Geerlings wil weten wat hier speelt zodat ze zich een goed beeld kan vormen, horen we. Wat meespeelt: ze woont hier in de buurt. In de rest van dit gebied staan mooie huizen, maar ze gaat nadrukkelijk naar dit kamp. Een omstander suggereert dat de marrons door corrupte procedures worden weggejaagd. 

Of dat waar is, valt eigenlijk niet te controleren. Wel is duidelijk hoe dit in Suriname gaat: hier is het niet makkelijk te achterhalen of politici te vertrouwen zijn. Wat is nu precies het probleem op deze plek, wat doet de regering hieraan, waarom zitten deze mensen hier al zo lang en waarom is dat nooit opgelost? En vooral de vraag: heeft Geerlings een alternatief? Is er echt sprake van corruptie? Wat zou het handig zijn als hier kritische journalistiek zou zijn die weet wat er speelt. Maar journalisten zijn niet bij dit bezoek aanwezig. 

Het mediateam van de NDP is er wel. We gaan dit bezoek ongetwijfeld op de socials terugzien, zegt een omstander. Dit is ook helemaal geen media-event waarvan de NDP verwacht dat er journalisten op afkomen: de enige verwachting is dat men bruikbare beelden kan schieten die nuttig zijn voor de eigen campagne. Een cynischer voorbeeld van een gebrek aan journalistiek is nauwelijks denkbaar. Sociale media hebben de journalistiek veelal vervangen en zo weet vroeg of laat niemand nog hoe de politiek echt functioneert. 

Ik schrijf twee weken lang over de verkiezingen in Suriname. Ik maak er met Kemal Rijken ook een podcast over. 

Beeld: Vervallen wijk in Paramaribo, Geerlings op bezoek. Foto’s: Chris Aalberts.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.