Maandagmiddag rijden we in de auto door wijken in het zuidelijke deel van Paramaribo. Hier houdt de BEP een flyeractie. BEP staat voor ‘broederschap en eenheid in de politiek’ en zit met twee zetels in het Surinaamse parlement. Dit is een partij voor marrons: Surinamers die afstammen van tot slaaf gemaakten die destijds ontsnapten aan de slavernij door naar de bossen te vluchten. Tegenwoordig wonen ze weer deels in de steden, waaronder in deze regio aan de zuidkant van Paramaribo. 

De meeste Surinaamse partijen zijn etnisch georganiseerd. Dat suggereert ten onrechte dat het altijd duidelijk is welke partij voor welke etnische groep is. Dat is niet waar: zo hebben de marrons twee partijen: de BEP en de ABOP. De tweede is een afsplitsing van de eerste. Het blijkt niet gemakkelijk uit te leggen hoe deze achterbannen precies van elkaar verschillen. Er bestaan zes verschillende marron-volken die zich over deze partijen hebben verdeeld. Makkelijker onderscheid: de ABOP is van vice-president Ronnie Brunswijk. 

Stromend water

We rijden door zeer arme wijken met kleine huisjes. Er hangt een rioolachtige lucht. Er zijn nog veel slechtere wijken, horen we: de mensen hebben hier tenminste nog stromend water en de huizen zijn van beton. De flyeractie van de BEP blijkt moeilijk te vinden: we komen vooral aanhangers van de ABOP tegen die hier in felgele shirts rondlopen. Er is een minister op bezoek, die zelf ook in zo’n shirt rondloopt. Pas na een uur rijden hebben we de BEP gevonden: hier flyert een oud-minister en lopen wat aanhangers. De partijkleur: groen.

De oud-minister vertelt dat de BEP om emancipatoire redenen is opgericht. De marrons hadden geen politieke vertegenwoordiging en daarom kwam er een eigen partij. BEP wil orde en stabiliteit en richt zich op een zo decentraal mogelijk bestuur met onder meer direct gekozen burgemeesters. Er is een kans dat de BEP mee gaat regeren, want dat de mensen het huidige bestuur zat zijn, dat is wel duidelijk, aldus de oud-minister. Ondertussen begint het steeds harder te regenen.

Juist op deze plek wordt duidelijk hoe de Surinaamse politiek werkt. Een van deze wijken was ooit gekraakt, zo horen we, maar is later gelegaliseerd. Ook is er pas later stromend water aangelegd. Desi Bouterse is een van de politici die zich destijds voor deze mensen heeft ingezet. Een deel van de inwoners stemt daarom op de partij waar hij het boegbeeld van was. De Nederlandse blik dat Bouterse verantwoordelijk is voor de decembermoorden en deed aan zelfverrijking, is hier ver weg. Men heeft andere zaken aan zijn hoofd. 

De Nederlandse blik helpt niet om de opvattingen van deze mensen te doorgronden. In Nederland is het onbegrijpelijk dat de voor drugssmokkel veroordeelde Ronnie Brunswijk al jaren vice-president is. Lidmaatschap van een etnische groep plus een flinke portie belangenpolitiek maakt dat vele Surinamers toch op deze politici stemmen. Het is onbegonnen werk ze daarvan te weerhouden.

Ik schrijf twee weken lang over de verkiezingen in Suriname. Ik maak er met Kemal Rijken ook een podcast over. 

Beeld: huizen in Paramaribo, Flyeractie van BEP. Foto: Chris Aalberts.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.