Hoeveel aandacht zou er zijn voor de Surinaamse verkiezingen? Onlangs was ik in Nieuwspoort, de belangrijkste verzamelplek voor de Nederlandse politieke journalistiek. Ik vroeg een televisieverslaggever of de redactie aandacht gaat besteden aan deze verkiezingen. Er kwam geen duidelijk antwoord: geen nee en geen ja, waaruit ik voorlopig maar concludeer dat het er waarschijnlijk niet van komt. Het zou niet echt verbazen: de media-aandacht voor dit voormalige deel van het Koninkrijk is vrij minimaal.

Lees theorie over journalistiek en je weet waarom: er zijn in de buitenlandverslaggeving maar een paar landen die er echt toe doen: buiten een paar buurlanden, de VS en Israël is de journalistieke interesse beperkt. Suriname staat niet hoog op de ranglijstjes en dat kun je dagelijks in het nieuws merken. Best wel raar voor een land waar ruim 350.000 Nederlanders hun roots (al dan niet deels) hebben liggen en dat zo lang onderdeel was van het Koninkrijk. Gewetensvraag: wist u dat er 25 mei parlementsverkiezingen worden gehouden? 

Afgelopen jaar ging ik met journalist Kemal Rijken twee keer op reis om een verkiezingscampagne te verslaan: eerst in Amerika en toen in Duitsland. Het is tijd voor een derde en voorlopig laatste reis. In de voorbereiding merk je al meteen het verschil: bij de VS weet je veel dingen globaal wel, zoals de laatste presidenten, de partijen en hoe campagne wordt gevoerd. In Duitsland zijn de hoofdlijnen ook duidelijk: we kennen wat namen, partijen en beleidslijnen die – al dan niet terecht – veel kritiek hebben gekregen.

Een spiegel 

Suriname? De naam van de president moet menigeen opzoeken. Het is Chan Santokhi van de VHP, de grootste partij. Die wordt op de voet gevolgd door de NDP van wijlen Desi Bouterse, de man die iedereen in Nederland dan weer wel kent, maar heel veel verder komen heel veel Nederlanders niet. Tijd om Suriname te bezoeken en te proberen de sfeer bij deze verkiezingen te proeven. Er zijn talloze redenen: niet alleen om de politiek in Suriname zelf te leren kennen, maar ook omdat het land een spiegel vormt voor Nederland.

Voor een land waar Nederland zo lang zo’n enorm grote rol speelde is desinteresse raar. Die rol was er recent nog: Suriname werd slechts vijftig jaar geleden onafhankelijk. Hoe liet Nederland het land achter en hoe is het daarna verder gegaan? Hoe ligt het er politiek, sociaal en economisch bij? Interessant om meer te weten over de gevolgen van het koloniale verleden, de migratie vanuit Suriname naar Nederland en de roots van honderdduizenden landgenoten. Kennelijk volgens veel redacties niet interessant, maar ik denk van wel.

Om een van mijn voormalige uitgevers te citeren: mensen lezen graag over landen die ze slecht kennen. Nou, dat treft.

De komende twee weken schrijf ik over de verkiezingen in Suriname. Ik maak er met Kemal Rijken ook een podcast over. 

Beeld: Luchthaven Zanderij. Foto: Chris Aalberts.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.