Interviews niet voorbereiden, dat is geen goed idee, zo zagen we onlangs bij het gesprek van Wilfred Genee met Thierry Baudet. Het levert vrijwel zeker een interview op vol feitelijke onjuistheden. Nu is er weer een nieuwe aflevering van deze podcast, namelijk met de Haagse oud-wethouder Richard de Mos. Hij praat met Genee over zijn rechtszaak en de nasleep ervan. Het levert een gesprek op waarbij De Mos helemaal mag leeglopen maar waarbij de belangrijkste vragen niet worden gesteld. 

Hoe zat het ook alweer? De Mos was jaren geleden wethouder van Den Haag en werd van zijn bed gelicht omdat hij werd verdacht van ambtelijke omkoping, schending van het ambtsgeheim, meineed en het lidmaatschap van een criminele organisatie. Ook werd hij verdacht van het tewerkstellen van een illegale vreemdeling. Een slepende rechtszaak volgde en De Mos werd vrijgesproken. In het hoger beroep volgde alleen een veroordeling voor het schenden van het ambtsgeheim.

Dit moet je natuurlijk wel weten als je een politicus laat vertellen over zijn eigen rechtszaak. Er startte op basis van een tip een onderzoek, vertelt De Mos. Er waren bronnen die hem willens en wetens wilden beschadigen. NRC was alleen geïnteresseerd in een juicy verhaal, niet in de waarheid. Iedereen veroordeelde hem meteen. Van de onschuldpresumptie is tegenwoordig niets meer over. Mensen dachten: waar rook is, is vuur. Zo werd De Mos al schuldig bevonden voordat er iets was bewezen. 

Tips onderzoeken

De Mos vertelt over de inval in zijn huis, zijn overdenkingen of hij misschien fouten had gemaakt en de gevolgen voor zijn privéleven. Dat de impact enorm was staat als een paal boven water, net als dat van de verdenkingen weinig over bleef. Toch schuurt het: wat wil De Mos nou eigenlijk zeggen over de journalistiek en de rechtsgang? Dat tips niet onderzocht moeten worden? Dat als er verdenkingen zijn er geen rechtszaak moet volgen? Dat zal toch niet? 

De Mos had een NRC-journalist wel een klap voor zijn bek willen geven, vertelt hij, maar dan had hij er weer een probleem bij gehad. Hij zegt dat mensen dingen over hem zeiden die hem hebben geschaad, dat het Haagse college destijds niet juist reageerde en dat het juridische traject anders had moeten lopen. Zo kreeg hij nul juridische ondersteuning. Maar wat had hij dan gewild? Had hij met deze verdenkingen aan kunnen blijven als wethouder? We horen het niet.   

Er is een bredere les uit deze hele zaak te trekken en De Mos zegt dat zelf ook. Lokale partijen hebben nog steeds behoefte aan budget. Daarom blijven donateurs nodig: lokale partijen krijgen in tegenstelling tot landelijke partijen geen subsidie. Hart voor Den Haag moest wel met donateurs werken. Je kunt dat ongewenst vinden, maar dan zal de landelijke politiek de financiering van lokale partijen serieus moeten oppakken. Dat gebeurt echter niet. Zo blijft alles zoals het was. 

Hoe nu verder?

Al dat nakaarten is vooral relevant omdat De Mos terug in het Haagse college wil. Hij voelt liefde voor zijn stad en haalt enorme voldoening uit de politiek. Volgens hem zijn socialisme en liberalisme ideologieën uit de vorige eeuw en moet je de stad pragmatisch besturen op basis van waar de meerderheid naartoe wil, zo vertelt hij aan Genee. Interessant idee: de huidige coalitie heeft óók een meerderheid. Daar zegt De Mos niks over, laat staan over de vraag hoe realistisch zijn ambitie is. 

De Mos zegt dreigend dat er wat moet gebeuren met de mensen die hem willens en wetens wilden beschadigen. Het onrecht moet worden rechtgezet. Wat dat allemaal mag inhouden horen we niet. In weer een andere podcast vertelde hij het deze week wel: hij gaat de staat en de gemeente Den Haag aanklagen om zijn goede naam te herstellen. Beetje vreemd, want zijn naam is al gezuiverd nu hij grotendeels is vrijgesproken. Wat is het nut van zo’n rechtszaak? 

De Mos wil komend jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen de grootste worden in Den Haag. Zomaar een idee: de eenzijdige focus op deze rechtszaak kan weleens tegen hem werken: dan valt de verkiezingsuitslag tegen omdat kiezers liever inhoudelijke plannen zien dan deze persoonlijke strijd. Maar nog belangrijker: andere partijen zullen ook komend jaar vermoedelijk een voorkeur hebben voor andere partners. Zij willen vast geen wethouder die tegen de eigen gemeente procedeert.

Beeld: Richard de Mos bij Wilfred Genee. Still van YouTube (bewerkt).

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.