Het was formeel het belangrijkste moment van het Volt-congres van zaterdag. Co-voorzitter Rob Keijsers nam afscheid. Een voorzitter die aftreedt is als een druppel in de oceaan, aldus Keijsers, maar het is toch een heel belangrijk moment. Het was een voorrecht om voorzitter te mogen zijn en daarom valt het afscheid hem zwaar. Hij is van de zes jaar dat Volt bestaat drie jaar bestuurder geweest en daarin is er veel gebeurd. De partij is enorm gegroeid en is op alle politieke niveau’s vertegenwoordigd. Wie had dat ooit gedacht? 

Er zijn grote stappen gezet, vindt Keijsers. Er zijn betere statuten, structuren, afdelingen en ook de bestuursdialoog is verbeterd. Toch staat Volt pas aan het begin. Het was heel leerzaam om voorzitter te zijn, het was nodig om op te staan en hij hoopt dat anderen zijn rol gaan oppakken. De EU wordt steeds belangrijker en de geopolitieke uitdagingen zijn enorm. Daarom is een sterke partij nodig. Keijsers wil iedereen bedanken voor de vele hulp die hij heeft gekregen en prijst de leden voor hun vertrouwen. Veel dank.  

Vorige week stuurde Volt een nieuwsbrief waarin Keijsers zijn vertrek aankondigde. Hij heeft een nieuwe baan die niet te combineren valt met het voorzitterschap. Daarom legt hij zijn functie neer. Het klinkt logisch en het is bijna ongepast om er iets van te zeggen. Er mag best waardering zijn voor het feit dat iemand dit werk jarenlang onbetaald doet. Je krijgt er nauwelijks credits voor. Keijsers was drie jaar bestuurder, dus hij heeft ongelofelijk veel energie in Volt gestoken. Het zal vast een zware wissel op zijn leven hebben getrokken. 

Toch wringt het.

Plotselinge vertrekkers 

Waar is de opvolger van Keijsers? Volt werkt met een duo-voorzitterschap en de collega-voorzitter van Keijsers is gebleven. De selectie van de opvolger moet nog ter hand worden genomen. Het is van tweeën één: of het duo-voorzitterschap is onzin en niemand zal Keijsers missen, of het Volt-bestuur heeft een probleem. Volt is nogal gebrand op het duo-voorzitterschap, dus kennelijk geldt dat laatste. Het gaat nog maanden duren voordat er weer twee co-voorzitters zijn. Waarom stapt een bestuurder op terwijl er nog geen opvolger is? 

Dit zou niet zo’n punt zijn als Keijsers de uitzondering was. In april vertelde de toenmalige penningmeester bij het Volt-congres vanuit het niets dat hij ermee stopte omdat ‘zijn taak erop zat’. Dat de partij structureel een penningmeester nodig heeft, ontging hem. Na de Gündogan-crisis stapte voorzitter Peter-Paul de Leeuw ook van de ene op de andere dag op. Ja sorry, zijn bedrijf was toch belangrijker. Onlangs hoorden we dat in Amsterdam de afgelopen tijd de helft van de afdelingsbestuurders tussentijds is weggelopen. 

Zou het bij Volt bekend zijn dat een vereniging doorlopend bestuurders nodig heeft en dat je niet zomaar je functie kunt verlaten? Zouden ze weten dat het niet uitmaakt of je vindt dat je taak volbracht is, je een andere baan hebt of je simpelweg geen zin meer hebt? Zouden ze begrijpen dat je een organisatie alleen kunt opbouwen met mensen die zich committeren totdat hun opvolging is geregeld? Het lijkt er niet op. Bij Volt is bestuurswerk leuk voor op je CV, maar je kunt er elk moment weer vanaf. 

Zo bouw je niet de sterke partij waar al die ex-bestuurders zo graag lippendienst aan bewijzen. 

Beeld: Rob Keijsers neemt afscheid als co-voorzitter van Volt. Still van YouTube. 

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.