Loopt Milwaukee uit voor Kamala Harris of voor R&B?
Bij veel verkiezingsrally’s hoor je muziek van een bandje, maar in Milwaukee pakken de Democraten het anders aan. Hier is live muziek: op de aankondiging lezen we dat GloRilla, Flo Milli, MC Lyte en Cardi B langskomen. Geen van deze namen zegt me iets, maar in Milwaukee blijken ze heel populair: de aanwezigen gooien hun handen in lucht, juichen, klappen en swingen. Achterin de zaal staan mensen letterlijk te dansen. Soms vergeet je even dat dit een rally is voor Kamala Harris. Zij sluit de avond af.
De Democraten lijken in deze strategie te geloven: zó betrek je jonge mensen bij de politiek en komen ze naar een rally. Zonder artiesten komen ze sowieso niet. Het probleem laat zich een beetje raden: het is niet duidelijk of deze strategie echt zo werkt. Helpen deze optredens? Krijgen de enthousiaste fans ook een politieke boodschap mee? Of leiden deze artiesten alleen maar af van de boodschap en zijn de jongeren zo snel mogelijk weer weg, zonder een seconde na te denken over wat de Democraten te bieden hebben?
We zijn deze vrijdagavond in het Wisconsin State Fair Park Exposition Center in Milwaukee. Deze mega-grote hal heeft alles weg van de Utrechtse Jaarbeurs, maar dan in de grootste stad van Wisconsin. Het is inmiddels een vertrouwd gezicht: er is een enorme mensenmassa op de been. Deze zaal is vele malen groter dan die in Kalamazoo, waar we eerder deze week waren. Vermoedelijk is het publiek in Milwaukee ergens tussen de 10.000 en 15.000 mensen. De grote vraag is: waarom zijn deze mensen hier?
Passende muziek
Muziek vult bij de meeste rally’s de tijd, als de aanwezigen op een volgende spreker zitten te wachten. Het is ook een sfeermaker: met de juiste nummers komt iedereen in de juiste stemming. Muziek representeert ook wie de kandidaat is en waar deze voor staat. Bij Harris horen we opvallend veel vrouwelijke artiesten van kleur, wederom uit de R&B-hoek. Nu we bij meerdere rally’s zijn geweest, blijken de artiesten vaak hetzelfde: daar is Alicia Keys weer, wiens nummer This girl is on fire bijna Harris’ lijflied lijkt te zijn.
Bij de Republikeinen hoor je wat anders: bij J.D. Vance hoorden we Dolly Parton en Guns ’n Roses. De campagne van Harris heeft niet alleen een andere muziekvoorkeur, maar maakt muziek ook onderdeel van de avond. Zo is niet alleen de vraag op welk tijdstip Harris komt spreken, maar ook wie er komen optreden. In Milwaukee is het zelfs de vraag wie de belangrijkste gast is. De antwoorden zullen verschillen. Sommigen moeten tegen hun zin R&B aanhoren terwijl anderen zich afvragen waarom ze steeds politieke speeches horen.
Onwillekeurig doet dit denken aan de sandwich-formule zoals die vroeger bij de publieke omroep werd gehanteerd. Een omroep zond informatieve programma’s uit tussen twee amusementsprogramma’s. Het idee was dat mensen inschakelen voor amusement en bij de tussenliggende informatie blijven hangen. Of dit ooit echt zo gewerkt heeft is onduidelijk en tegenwoordig werkt dit met on demand kijken sowieso niet meer, maar in een hal in Milwaukee kun je dit nog steeds doen. De mensen zijn er toch.
Sandwich-formule
Zo gaat het dus. Eerst een artiest, dan een speech, dan weer een artiest. We luisteren naar de burgemeester van Milwaukee die de meute oproept Harris te stemmen. We staan op een kruispunt, houdt hij de zaal voor. De mensen moeten actief worden, langs de deuren gaan en iedereen oproepen om te stemmen. Zijn we klaar om Harris naar het Witte Huis te sturen? De aanwezigen maken instemmende geluiden. Hij herhaalt de vraag nog eens. De zaal schreeuwt nog harder dat Harris president moet worden.
Dan komt een rapper. De zaal is weer enthousiast, gooit de handen in de lucht en na twee nummers vertelt de vrouw dat iedereen moet gaan stemmen, dat de verkiezingen heel belangrijk zijn en dat iedereen moet helpen campagne te voeren. Vervolgens komt een andere politicus vertellen hoe belangrijk deze verkiezingen zijn. We horen weer de argumenten die we al vaker hoorden: Harris is heel geschikt, doet goede voorstellen en haar tegenstander ondermijnt de democratie. Applaus. Dan weer muziek.
Zo gaat het verder: een spreker, muziek, een senator, een meisjesgroepje van vijf. Dan komt influencer Cardi B. een speech houden. De autocue blijkt stuk en dus leest ze deze op van haar telefoon. Echt authentiek komt het niet over, maar de meute maalt er niet om. Het gejuich en gefluit is inmiddels zo hard dat je oren pijn doen. Daarna komt Harris, die een uitzinnige ontvangst krijgt. Het publiek is in anderhalf uur goed opgewarmd. Harris’ speech is niet bijzonder, maar vooral een herhaling van die in Washington.
Campagne voeren
Even afpellen. Het idee van rally’s is dat ze goed afstralen op de kandidaat. Er zijn natuurlijk veel meer kiezers dan er in deze hal passen, maar de aanwezigen zijn wel de mensen die actief zijn of nog moeten worden. Ze moeten langs de deuren gaan, mensen opbellen of doneren. Zij zijn de mensen die de campagne op microniveau op straat en online moeten uitvoeren. Zonder hun hulp kan Harris bijna niet winnen. Je zou de artiesten als een cadeautje aan deze vaste aanhang kunnen zien, maar dan moet iedereen wel dezelfde smaak hebben.
Hier wordt vooral een alternatief publiek aangeboord wat normaliter niet naar rally’s komt. Of het werkt is eigenlijk niet te zeggen. Het grootste probleem van de Harris-campagne is dat de presidentsverkiezingen bij miljoenen Amerikanen niet leven en dat de opkomst laag is. In feite voert Harris – net als Trump – een opkomstcampagne. Wie de mensen het beste mobiliseert wint. En dus zijn hier artiesten die mensen trekken en zeggen Harris te steunen. Of het alternatieve publiek overtuigd raakt, blijft de vraag.
Het meest waarschijnlijke antwoord is dat mensen die niets met Harris te maken willen hebben, sowieso niet naar deze rally komen, wie er ook op het programma staat. En als ze toch komen, staan ze niet open voor de politieke boodschap. De kans is tegelijk erg groot dat iedereen in deze hal op zijn minst iets van Harris’ ideeën meepikt. De vraag is dan: hoe groot is de kans dat een ongeïnteresseerde jongere die normaal niet stemt door deze bijeenkomst opeens alsnog die moeite gaat doen? Dat lijkt toch wat naïef.
Beeld: Mensenmassa bij de rally, tribune bij de rally, scherm bij de rally en speech van Kamala Harris. Foto’s: Chris Aalberts.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.