Verkiezingsrally’s van Trump en Harris verslaan. Hoe dat aan te pakken?
Als je de Amerikaanse verkiezingscampagne wilt verslaan, waar moet je dan heen? De president wordt niet gekozen door een landelijke meerderheid van de Amerikanen. Elke staat heeft een eigen winnaar en daarmee haalt die kandidaat een bepaald aantal kiesmannen in het Electoral College. Daar moet een presidentskandidaat de meerderheid krijgen. Als je in sommige staten wint, zoals Californië en Texas, levert dat veel kiesmannen op. In andere staten heel weinig, zoals Colorado en Wyoming.
Dat heeft nogal wat consequenties. Je hoeft om de campagne te verslaan niet overal heen. Een president kan in een meerderheid van de staten winnen, maar als dat de verkeerde zijn leidt dat nog steeds tot verlies. Daar komt bovenop dat het in veel staten min of meer vastligt wie de meerderheid krijgt. Consequentie: daar doet de campagne er niet toe, mits de kiezers op komen dagen. Een mooi voorbeeld is New York, waar de democraten sowieso winnen en je meer merkt van Halloween dan van de naderende verkiezingen. Is daar wel campagne?
Als je de Amerikaanse presidentsverkiezingen wilt verslaan, moet je naar een klein aantal swing states waar de uitslag nog onbeslist is. Dat zijn er zeven van de vijftig: Nevada (6 kiesmannen), Arizona (11), Georgia (16), North Carolina (16), Pennsylvania (19), Michigan (15) en Wisconsin (10). Dat dit de swing states zijn ligt niet vast, want bij eerdere verkiezingen werd de strijd soms juist elders beslist. Hoe meer kiesmannen een staat heeft, hoe spannender. Dus waar moet je naartoe als je verslag wilt doen?
Waar moet je heen?
Even afpellen. Ter vergelijking: Nederland is 41.685 vierkante kilometer groot en heeft achttien miljoen inwoners. Swing state Michigan is 150.504 vierkante kilometer, dus bijna vier keer zo groot en heeft tien miljoen inwoners. Er dringt zich maar één vraag op: waar te beginnen? Pennsylvania is wat belangrijker, want de staat heeft wat meer inwoners (dertien miljoen) en dus ook meer kiesmannen. De staat is ook wat kleiner dan Michigan (116.074 vierkante kilometer), maar nog steeds bijna drie keer Nederland.
Het idee bij campagnes is vaak dat kiezers de kandidaten in het echt willen zien, al is het maar op een hele grote afstand ergens aan de andere kant van een of ander stadion. De kandidaat komt dan dichterbij die kiezers te staan en laat zien dat hij of zij een bepaalde regio en kiezersgroep goed op het netvlies heeft, belangrijk vindt, weet wat er speelt en ga zo maar door. Dat zou tot meer stemmen kunnen leiden en zoals we weten: er zijn misschien maar een paar duizend stemmen nodig om de strijd te beslissen.
Aan de wil van de kandidaten zal het niet liggen, hooguit aan de mogelijkheden. Waar je ook een rally organiseert, het is een druppel op de gloeiende plaat, zelfs als er tienduizenden mensen in een stadion zitten. Een rally is per definitie voor de meeste kiezers te ver weg. In Nederland kun je je afvragen of je van Amsterdam naar Maastricht zou gaan om bijvoorbeeld naar Frans Timmermans te luisteren, in Amerika zijn de afstanden al snel drie of vier keer zo groot.
Scherpe keuzes
Zie hier het probleem van presidentskandidaten die bij kiezers langsgaan: zelfs als je ervan uitgaat dat ze alleen langs overvolle stadions gaan en dat wekenlang volhouden, bereiken ze de meeste mensen via deze weg nog steeds niet. Er moeten dus hele scherpe keuzes worden gemaakt: naar de plekken waar misschien net wat meer kiezers nodig zijn om de staat te winnen. Zo kom je op de vraag of je kunt weten waar die kiezers zitten.
Peilingen geven een beeld van waar het fout dreigt te lopen, waar de aanhang groot genoeg is, welke staten verloren zijn en waar nog kansen liggen. Mooi, maar er zijn altijd foutmarges, zelfs als de peilingen heel goed zijn uitgevoerd. Op basis van peilingen kun je bij de huidige nek-aan-nek race dus hooguit zeggen dat heel veel specifieke plekken een rally vereisen, terwijl op voorhand duidelijk is dat dat niet te organiseren valt. Niet zo gek dat de campagne van de Democraten inmiddels ook Obama inzet, al is het maar omdat hij het bereik kan vergroten.
Het blijkt lastig kiezen. Uit de perslijsten van de twee kandidaten blijkt: voor het belangrijkste ambt in de vrije wereld wordt de campagne pas op het allerlaatste moment gepland. We weten op dit moment – zaterdagochtend lokale tijd – niet waar komende week rally’s met Kamala Harris plaatsvinden. De Republikeinen kondigen het beter aan, maar lang niet alles is al bekend. Trumps publieke agenda bevat nog heel veel gaten.
Lastig verslag doen
Dus stel dat je verslaggever bent en je wilt verslag doen van de campagne, wat dan? Presidentskandidaten vliegen zeven staten door en je hoofdredacteur moet wel hele diepe zakken hebben om ze op het laatste moment achterna te kunnen vliegen. Je zou kunnen denken: een verslaggever hoeft niet overal heen. Dat klopt, maar het probleem blijft.
Zo gaat uw verslaggever deze zaterdag naar de rally van Kamala Harris in Kalamazoo, een stad in Michigan ten westen van Detroit, ter grootte van Gouda. Uw verslaggever zit de dag ervoor in Chicago. Dat treft: dit is ‘maar’ 255 kilometer rijden. Meestal is een rally veel verder weg. Voor de dagen erna wordt de reis sowieso een veelvoud van deze afstand, als we tenminste op tijd weten waar een presidentskandidaat precies neerstrijkt, want zoals gezegd: Harris communiceert niet helder waar ze komende week überhaupt is, Trump maar deels.
Het maakt het verslaan van de campagne er niet gemakkelijker op.
Beeld: vleugel van KLM-Airbus richting New York. Foto: Chris Aalberts.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.