Geen idee hoeveel mensen naar de podcast van Klaas Dijkhoff en Gert-Jan Segers luisteren, maar sinds dit weekend vermoed ik dat het er heel veel zijn. In het DeLaMar in Amsterdam was zaterdag een aflevering van Dijkhoff en Segers Live: een theatertour waarbij de twee oud-politici vier grote steden aandoen. Er volgen nog voorstellingen in Rotterdam, Eindhoven en Amersfoort. Het lijkt een enorm succes: de Wim Sonneveld-zaal in het DeLaMar was uitverkocht. Dat betekent: 949 bezoekers.

Laten we met het positieve nieuws beginnen: het is heel goed dat er verschillende manieren zijn waarop mensen politieke informatie tot zich kunnen nemen. Naast het nieuws op sociale media, op televisie en in de krant is er behoefte aan andere vertelvormen en formats. Politieke podcasts voorzien daarin: vrijwel elk zichzelf respecterende redactie heeft er tegenwoordig eentje. Een live voorstelling rond een podcast is daar dan weer een variatie op. Prima: hoe meer opties, hoe beter.

Maar is Dijkhoff en Segers Live geslaagd? Dit weekend zaten kunstenares Tinkebell en ik in de zaal. De twee oud-politici stelden zich eerst voor. Dat was best geestig en goed voorbereid. Er waren twee overdenkerige monologen: Segers sprak over toeval en amateurisme in de politiek, Dijkhoff over de eeuwige klacht dat de politiek niet weet wat er onder burgers leeft. Je kunt het met ze eens zijn of niet, maar ze zetten mensen er ongetwijfeld mee aan het denken.

Gezellig gebabbel

Deze onderdelen laten zien dat het kan: politiek op een podium in een informele setting voor een breed publiek. Het probleem is dat een boeiende theatershow iets anders is: deze heeft een spanningsboog. Bij Dijkhoff en Segers werd de helft van de avond besteed aan twee gasten: NOS-verslaggever Marleen de Rooy en VVD-fractievoorzitter Dilan Yesilgöz. Lekker incestueus: met Yesilgöz heeft Dijkhoff ooit in een fractie gezeten en Segers’ moeder is dan weer fan van De Rooy.

Waar te beginnen? De actuele politiek heeft een enorme urgentie, maar deze avond ging vooral over politiek uit het verleden. Bijvoorbeeld de weigering van Segers om na Rutte-III opnieuw in een Rutte-kabinet te stappen (waar hij later op terugkwam). We horen anekdotes, bijvoorbeeld dat De Rooy van Segers’ moeder taart kreeg en RTL-verslaggever Floor Bremer niet. Yesilgöz mag haar standpunt over vluchtelingen uitleggen en stilstaan bij de lange reeks partijen waar ze ooit lid van was.

Dit gebabbel zou in de gemiddelde talkshow niet eens opvallen, maar het is niet iets waarvoor mensen naar het theater komen. Daarvoor is een goed voorbereid en inhoudelijk doorwrocht programma nodig waarbij mensen op het puntje van hun stoel zitten en waarover ze nog weken napraten. Dat bieden Dijkhoff en Segers overduidelijk niet: er wordt erg vertrouwd op het idee dat het sowieso wel interessant is als oud-politici op een podium staan.

Misschien is dat voor veel fans het geval, maar de waarde ervan is vrij minimaal, of het moet het strelen van de ijdelheid van de twee mannen zijn.

Deze week praten kunstenares Tinkebell en ik in onze podcast over de theatershow van Dijkhoff en Segers.

Beeld: Dijkhoff en Segers in gesprek met Marleen de Rooy. Foto: Chris Aalberts.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.