Je zou bijna vergeten dat publieke omroepen verenigingen zijn: organisaties waar leden het voor het zeggen hebben. Er is onrust bij Ongehoord Nederland (ON), maar de leden hoorden we tot dusver niet. Deze week kwam daar verandering in: er is een website van ontevreden aanhangers die een ledenvergadering willen over het afserveren van Arnold Karskens. Er worden handtekeningen opgehaald. Tien procent van de leden moet tekenen. De vraag is natuurlijk: heeft zo’n actie zin?

Eens zien. Het aantal leden van ON is dalende en het exacte aantal is onbekend. Het is dus niet duidelijk hoeveel handtekeningen er nodig zijn. Daar komt bovenop dat gematigde leden als eerste hun lidmaatschap zullen opzeggen, vooral in tijden van crisis. De fanatici die overblijven zullen niet tekenen en zo kunnen we wel raden of die ledenvergadering er komt. Karskens keert niet meer terug, de macht ligt bij de nieuwe voorzitter Harm Beertema en natuurlijk bij de Raad van Toezicht.

Als leden geen vuist kunnen maken, wanen bestuurders zich onaantastbaar. Dat is precies waar bij ON sprake van is.

In de anonimiteit

De Raad van Toezicht heeft Arnold Karskens op een zijspoor gezet. De leden van zo’n raad komen per definitie nauwelijks in de openbaarheid. Bij ON is dat nog een beetje erger dan normaal: Rob Legeland twitterde jarenlang alleen als anoniempje en is online nu helemaal verdwenen. Gert Jan Mulder is vooral een islamofobe twitteraar uit Uruguay die buiten zijn eigen fans nauwelijks publiek trekt. In die anonimiteit kun je doen wat je wilt. Karskens wegjagen bijvoorbeeld.

Er is maar één probleem: Mulder is nogal ijdel. Hij wordt niet alleen graag aangesproken met zijn doctorstitel en de zelfbedachte naam Godfather van rechts Nederland, hij heeft ook zijn memoires gepubliceerd. Daarin lezen we zaken die toen dit boek uitkwam – precies een jaar geleden – nog niemand opvielen, maar die nu wel een hele interessante blik geven op hoe Mulder zijn rol bij ON invult. Is Mulder een onafhankelijke toezichthouder? Eens zien.

Op de eerste pagina van zijn memoires gaat het al mis: Mulder noemt zichzelf ‘bestuurslid’, maar dat is hij niet. Het toont de verwarring waar hij zich wel en niet mee bezig mag houden. Hij gaat niet over dagelijkse of programmatische beslissingen zoals de terugkeer van Raisa Blommestijn: hij moet vooral toetsen of de hoofdlijnen kloppen. Mulder haalde Blommestijn zelf terug. Als de toezichthouder manager speelt, kan hij het beleid niet controleren, want hij geeft het zelf vorm.

Vriend van Beertema

Mulder heeft als toezichthouder nooit iets gezegd toen zakelijk directeur Reinette Klever haar dochter een mooi baantje bezorgde. In zijn memoires lezen we de verklaring. Aan het eind van het boek is een recensie opgenomen van Wim Klever, Reinettes vader. Hij beschrijft Mulder als ‘mijn makker’. Als de toezichthouder bevriend is met de vader van de zakelijk directeur, trekt hij bij nepotisme natuurlijk niet aan de bel. Het ging hier immers om het baantje van de kleindochter van een goede vriend van de toezichthouder.  

Nog zoiets. Mulder stuurde Karskens weg en zette op zijn plaats oud-PVV-Kamerlid Harm Beertema neer. In zijn memoires noemt Mulder Beertema een van zijn ‘allerliefste vrienden’ en in een recensie vertelt Beertema dat Mulder zijn ‘best men’ was bij zijn laatste bruiloft. Toezichthouder Mulder gaf een van zijn beste vrienden de rol van voorzitter. Ervaring in zo’n rol heeft Beertema niet. Zou Mulder als toezichthouder nu kritisch gaan kijken of Beertema een goede voorzitter is? We weten het antwoord.

Bij partijen als FvD heeft men het graag over een partijkartel waar men onderling baantjes verdeelt en elkaar altijd uit de wind houdt. Hoe zou ON het noemen als het bovenstaande bij BNNVARA speelde? En wat had ON er in dat geval van gevonden dat de politiek niet ingrijpt?

Beeld: Website Ongehoord Nederland.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.