Gaat de PVV het voortaan anders doen in Brussel? Het lijkt er niet op
De PVV heeft de Europese verkiezingen gewonnen en zit sinds deze week met zes mensen in het Europees Parlement. We kunnen niet wachten om te zien wat we de komende jaren van de PVV-Europarlementariërs gaan merken. Laten we eerlijk zijn: in Brussel en Straatsburg is de partij nog nooit een succes geweest: de PVV’ers deden maar weinig, boekten nul resultaat en waren vooral bezig ruzie te maken of zichzelf af te splitsen. Zou het dit keer beter gaan?
De PVV zit voortaan in Patriots for Europe (vanaf nu: Patriots) van Viktor Orban: de grootste fractie op de uiterste rechterflank die het Europees Parlement ooit heeft gekend. Hoe deze precies is ontstaan is niet duidelijk. Een van de PVV-Europarlementariërs wil er deze week niets over vertellen. De beste gok is dat de Brusselse PVV’ers dit niet zelf hebben besloten: bij een eenmanspartij zijn internationale relaties sowieso chefsache. We moeten dus bij Wilders zijn om te begrijpen waarom de PVV bij Patriots zit.
Het probleem laat zich raden: Wilders zal nooit tot enige uitleg bereid zijn. Het blijft dus gissen. De PVV zat voorheen bij de fractie Identiteit en Democratie (ID). De meeste partijen van ID zijn naar Patriots overgestapt. We weten niet of Wilders een enthousiaste aanjager van deze trend was of juist iemand die er na lang aarzelen met tegenzin aan meedeed. Wilders had in ieder geval weinig keus: als hij niet naar Patriots was gegaan, was de PVV wellicht alleen overgebleven.
Richting Orban
Dat kon Wilders zich niet permitteren. Dan zou de PVV bij de niet-ingeschrevenen hebben gehoord. Deze Europarlementariërs zonder fractie zijn vleugellam omdat ze geen functies kunnen bemachtigen. Het is de situatie van de eerste Brusselse PVV-fractie (2009-2014). Daarvan concludeerde Wilders ook zelf dat dit niet voor herhaling vatbaar was. Zo zat er dit keer weinig anders op dan mee te bewegen toen de andere partijen uit ID richting Patriots gingen.
Het belangrijkste verschil van Patriots met ID is dat de nieuwe fractie veel groter is. Daarmee is het ook lastiger er een beeld van te krijgen. Wie zitten hier allemaal in, wat vinden al die parlementariërs eigenlijk en wat is hun persoonlijke en politieke geschiedenis? Wat zijn dit voor mensen? Het is onduidelijk waarom allerlei partijen bij Patriots zitten, maar andere juist niet. Het is in ieder geval niet gebaseerd op het oordeel van de PVV-Europarlementariërs die met deze lieden moeten samenwerken.
Vijftien jaar geleden wilde Wilders niet aan zo’n fractie meedoen, omdat hij geen enkele controle over zo’n samenwerking heeft en niet weet met wie hij precies zaken doet. Dat lijkt juist met Patriots nu het geval. Waar ID nog uit een redelijk bekende kern van bevriende partijen bestond, zoals Vlaams Belang, Rassemblement National, FPÖ en Lega, is die voorspelbaarheid nu weg. De PVV blijkt opeens partner geworden van de oerconservatieve katholieken van Vox uit Spanje.
nieuwe PVV’ers
Wat de PVV-Europarlementariërs van de nieuwe fractie vinden zal waarschijnlijk nooit bekend worden. Wilders tegenspreken is niet toegestaan. Bovendien weet iedereen dat de PVV allang blij mag zijn bij Patriots te mogen aansluiten. De afgelopen jaren had de PVV maar één Europarlementariër en hij was een bron van ellende en ergernis: hij stapte tussentijds over naar Forum en werd vervolgens uit ID gezet omdat hij zeer extremistisch en pro-Russisch uit de hoek kwam. De PVV mag blij zijn dat men Marcel de Graaff is vergeten.
De PVV’ers van nu missen vooral heel veel informatie. Slechts één van hen kent voorloper ID van binnenuit: de nieuwe Europarlementariër Marieke Ehlers was er beleidsmedewerker. Auke Zijlstra is weliswaar eerder Europarlementariër geweest, maar hij kent alleen ENF: de voorloper van ID. Die fractie is inmiddels twee keer van naam en samenstelling gewijzigd. We weten dat ENF een zeer los georganiseerd geheel was. Of dat iets zegt over de organisatie en mores binnen Patriots is niet te zeggen.
Twijfels alom
Niemand in Straatsburg lijkt te weten hoe Patriots intern gaat functioneren. Gaat deze fractie – in tegenstelling tot de voorlopers – echt serieus aan het werk? Heel soms lijkt het van wel: de fractie heeft geen belangrijke functies gekregen en de Europarlementariërs klagen daar openlijk over. Ook zijn ze boos dat ze te maken lijken te krijgen met een soort cordon sanitaire. Je zou ook kunnen denken: dat komt ze prima uit, want dan kunnen ze anderen de schuld geven als ze niets bereiken.
Ook andere eerste tekenen zijn niet zo positief: zeker drie ex-medewerkers van afgesplitste FvD’ers uit de vorige periode hebben werk gevonden bij de PVV. Dat waren – op Michiel Hoogeveen (JA21) na – allemaal Europarlementariërs zonder impact. Zij gebruikten het Europees Parlement als platform voor het verspreiden van anti-Europese standpunten. En zelfs dat was vaak geen succes. Ze lieten het wetgevende werk gewoon links liggen. Die houding was voorheen ook bij de PVV een traditie.
Als de PVV met die traditie had willen breken, had men andere mensen aangenomen, hadden de kandidaten meer Europese ervaring gehad en hadden ze mee mogen praten over de overstap naar Patriots. Als je dan ziet dat de PVV bij de belangrijkste borrel van Nederlanders in het Europees Parlement schittert van afwezigheid, is het duidelijk dat er ook niet in persoonlijke banden wordt geïnvesteerd. En die heb je dan weer nodig om een deuk in een pakje boter te slaan.
Het is al met al wel duidelijk wat de komende jaren de strategie zal worden.
Beeld: Auke Zijlstra, teruggekeerd Europarlementariër van de PVV. Foto: Fred Marvaux, Europese Unie, 2017.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.