Een ding is zeker: Geert Wilders had niet verwacht bij de Tweede Kamerverkiezingen 37 zetels te halen. Als hij dat van te voren had geweten, was de kandidatenlijst ongetwijfeld langer geweest. Er staan slechts 45 mensen op en dus heeft de PVV er maar acht over mocht iemand tussen nu en de volgende verkiezingen opstappen. Slecht nieuws: er gaan vier PVV-Kamerleden het kabinet in, dus dat is een halvering van het aantal nog benoembare kandidaten. Een overzicht. 

Het is eigenlijk nog een beetje erger. Als alles volgens plan verloopt, mag Nico Uppelschoten Kamerlid worden, maar hij liet in november al weten dat hij daar helemaal niet op had gerekend. Hij zou het oudste Kamerlid zijn. Als hij weigert, is het Almeerse raadslid Annette Raijer aan de beurt. Dan is alleen het Limburgse Statenlid Roel van Bijnen nog over, waarna twee Eerste Kamerleden resteren. Zij moeten die functie beëindigen als ze in de Tweede Kamer willen. 

De kans is niet zo groot dat Gom van Strien nogmaals een zichtbare positie krijgt, dus hij blijft waarschijnlijk wel in de Eerste Kamer zitten. Dat zal ook wel moeten, want van de elf mensen op de kandidatenlijst voor de Eerste Kamer zijn er inmiddels vijf Tweede Kamerlid – en een daarvan binnenkort minister – en die functies zijn allemaal niet combineerbaar. Als je dan vier zetels in de Eerste Kamer hebt, heb je daar nog maar twee potentiële vervangers over, waaronder… daar is hij weer: Nico Uppelschoten. 

In de Eerste Kamer heeft het nieuwe kabinet geen meerderheid en is men feitelijk afhankelijk van JA21 en FvD. Al dit gegoochel met zetels levert een eenvoudige conclusie op: de spoeling is overal dun, maar de Eerste Kamer zal de meeste prioriteit hebben, want daar zijn de zetels het meest nodig. In de Tweede Kamer zijn wel wat PVV’ers misbaar, want daar is de coalitiemeerderheid toch uiterst ruim. Al met al is het politiek uiterst ongewenst dat iemand afhaakt, ziek wordt of andere ambities krijgt.  

Sluimerende problemen

Als je iets langer naar de personele invulling van alle posten kijkt, zie je dat deze problemen groot en structureel zijn. Van de 37 huidige Kamerleden hebben er elf een dubbelfunctie, afgaande op de websites van de betreffende gemeenten en provincies. Dit waren er aanvankelijk veel meer en sommige Tweede Kamerleden gaven die dubbelfuncties op. Niet iedereen deed dat, wat suggereert dat ze niet overal vervangen konden worden. Ook in de gemeente wordt de PVV geteisterd door kwantitatieve en kwalitatieve kandidatentekorten.

Als het kabinet straks op het bordes staat, krijgt de PVV vier nieuwe Kamerleden die ook weer allemaal dubbelfuncties hebben. Soms moeten ze er wel afscheid van nemen, zoals Robert Rep, want je kunt niet op drie plekken tegelijk zijn. Zo ontstaan elders weer vacatures waarvan niemand weet of ze in te vullen zijn, zowel kwantitatief als kwalitatief. De grootste vraag is of iemand er bij de PVV überhaupt nog een overzicht van heeft. Waarschijnlijk niet. 

Zo ziet een partij eruit die twintig jaar niet bouwde aan een organisatiestructuur, geen interesse had in talentmanagement en interne opleidingen onbelangrijk vond. Zomaar wat vragen: heeft de Tweede Kamerfractie een opvolger voor de organisatorisch essentiële Fleur Agema? Waarom wordt gedeputeerde Chris Jansen staatssecretaris terwijl niemand weet of er in Flevoland een opvolger is? En waarom wordt de fractievoorzitter van Leefbaar Rotterdam staatssecretaris terwijl ze nauwelijks ervaring heeft? 

Op al deze vragen is het antwoord hetzelfde. 

Beeld: Geert Wilders in de Tweede Kamer. Still van YouTube (RTL Nieuws).

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.