Hoop doet leven: bij BVNL blijven ze erin geloven
De ontvangst is hartelijk. Richard de Mos is blij me te zien. Ik had weliswaar een onaardig stukje geschreven over een bijeenkomst van zijn partij Hart voor Den Haag, maar ik krijg toch een vriendelijke handdruk. Dinsdagavond is De Mos in het Pannenkoekenparadijs in Haarlem, om dienst te doen als spreekstalmeester bij de verkiezingsrally van BVNL, de partij van Wybren van Haga. De Mos was eerder persvoorlichter bij BVNL en zit namens deze partij in het bestuur van een waterschap in de regio Den Haag.
Een vreemde situatie: BVNL is de partij van Van Haga, maar waterschapsbestuurder De Mos is er inmiddels de meest prominente naam. Van Haga is in november immers niet verkozen als Tweede Kamerlid en is weer veroordeeld tot zijn bestaan als huisjesmelker, terwijl De Mos druk bezig is zijn Haagse succes verder uit te bouwen. Hart voor Den Haag heeft nu zelfs een Zuid-Hollandse fractie. Je vraagt je af wat De Mos hier eigenlijk nog doet: zijn lokale partij is veel succesvoller.
Een geschiedenis
Drie jaar geleden ontstond BVNL toen Van Haga zich met Hans Smolders en Olaf Ephraïm afsplitste van Forum. Baudet was helemaal niet geïnteresseerd in politieke verandering, zo vond Van Haga, en dus begon hij voor zichzelf. Van enig opportunisme leek absoluut sprake: het was de tijd van corona. Van Haga bracht een onderscheidend geluid op dit onderwerp en was met voorkeursstemmen in de Tweede Kamer gekozen. Hij had een zekere electorale markt aangeboord.
Bij BVNL zijn ze nog steeds met corona bezig. Er komt een stichting die zich gaat inzetten voor mensen die schade hebben geleden door het beleid van Hugo de Jonge, zo horen we. Nog steeds worden de sympathisanten gebonden door hun gezamenlijke afkeer van Jaap van Dissel, lockdowns, vaccinaties en ga zo maar door. We horen er wat grapjes over, maar buiten het Pannenkoekenparadijs zijn de mensen hier natuurlijk allang niet meer mee bezig. En zo zijn we meteen bij het hoofdpijndossier van deze avond: de levensvatbaarheid van BVNL.
Van Haga is na zijn vertrek uit Den Haag een zogeheten buitenparlementaire fractie gestart. Er is een kantoor in Haarlem. Veel meer is er niet over te zeggen, want behalve één column van Petra de Koning heeft deze ‘fractie’ nooit de publiciteit gehaald. Een medewerker meldt dat ze toch erg druk zijn. Er worden WOO-verzoeken gedaan en er komt dus een stichting.
Weglopers galore
BVNL mocht zich verheugen in overstappers van allerlei partijen aan de rechterzijde, maar die lijken voor het grootste deel alweer vertrokken. Van de FvD-Statenleden die ooit de overstap maakten lijkt niemand meer over. Met stip op één horen we in een bijzin dat Eric de Bie geen bestuurslid meer is: de man die ooit FvD-gedeputeerde in Brabant was en BVNL-lijsttrekker voor de Eerste Kamer. Van Haga klaagt op het podium dat je in slechte tijden je vrienden leert kennen.
In november stond Henk Krol nog op de kandidatenlijst, maar hij is niet in het Pannenkoekenparadijs. Ook FDF-voorvrouw en Kamerkandidaat Sieta van Keimpema is er niet. Er zijn naast De Mos nog maar twee echte steunpilaren over: René Dercksen en Roy van Aalst. Ze waren beide landelijk en provinciaal actief voor de PVV. BVNL bestaat daarnaast nog uit wat raadsleden, maar twee fracties zijn al weggelopen en er zijn roddels dat er meer gaan vertrekken. Een flink aantal raadsleden laat zich in Haarlem niet zien.
BVNL gaat door een moeilijke periode, horen we De Mos zeggen. De uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen is erg tegengevallen. Nu doet BVNL mee aan de Europese verkiezingen. Het woord ‘kiesdrempel’ valt. Die is bij het Europees Parlement drie keer zo hoog als bij de Tweede Kamer. We weten dus al hoe deze episode afloopt. Ergens lijkt BVNL zich dit ook te realiseren: deze verkiezingsrally is de enige campagne-activiteit. Er zijn zeventig mensen. Een aardig aantal, maar niet genoeg voor een zetel.
Beter dan de PVV
Onlangs was er een ledenvergadering waar een paar leden opperden niet mee te doen aan deze verkiezingen omdat dit kansloos is en alleen maar geld kost. Een partijlid legt me uit dat bij BVNL het bestuur beslist of men aan verkiezingen meedoet, niet de leden. Toch mochten de leden erover stemmen. Ze waren voor deelname. De critici krijgen nu het label ‘dissidenten’ opgeplakt. Op het podium horen we dat BVNL in tegenstelling tot de PVV een echte democratische partij is.
Die boodschap komt van de ex-PVV’ers. Van Aalst was Tweede Kamerlid, kwam op een zijspoor en stapte toen over naar Van Haga. Dercksen was Statenlid en Eerste Kamerlid. Nu denk je: was dat nou slim? De PVV haalt tegenwoordig zelfs mensen terug om vacatures in het Europees Parlement te vullen. Waren Van Aalst en Dercksen niet te ongeduldig? Of vonden ze het sowieso wel mooi geweest in de politiek en was hun overstap naar BVNL vooral een symbolische zet tegen Wilders?
Van Aalst en Dercksen vertellen dat de PVV geen echte partij is en BVNL wel. Toch zijn de overeenkomsten groter dan de verschillen: er worden intern nooit nieuwe visies ontwikkeld, alles is afhankelijk van personen aan de top van de piramide, er is geen serieuze landelijke organisatiestructuur en al helemaal geen trainings- of opleidingsprogramma voor nieuw talent. Zonder Wilders geen PVV, zonder Van Haga geen BVNL.
De toekomst
We horen dat provinciale coördinatoren gaan kijken waar BVNL mee kan doen aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2026. De Mos denkt dat als ondernemers achter BVNL gaan staan, het zeker een succes kan worden. Er zou zelfs een peiling bestaan dat BVNL goed is voor anderhalve zetel in het Europees Parlement, maar dan moet wel de hele achterban – whatever that may be – naar de stembus. Van Haga blijkt tevens de bekendste lijsttrekker voor de Europese verkiezingen. Je zou bijna vergeten dat BVNL in geen enkele peiling voorkomt.
Wat is het perspectief? We horen standpunten die we al talloze keren hebben gehoord. Nederland moet met zijn vuist op tafel slaan in Brussel. De migratie is een probleem, het stikstofbeleid onzin, de visserij kapotgemaakt, de huurwet van Hugo de Jonge een ramp en ga zo maar door. Het heeft allemaal weinig onderscheidend vermogen ten opzichte van de PVV of het moet zijn dat Wybren van Haga vindt dat Geert Wilders nog nooit een normale baan heeft gehad. Roy van Aalst vindt dat van Dick Schoof.
Ondertussen is BVNL kandidaten gaan werven bij de Libertaire Partij, een gezelschap dat al heel lang bestaat, maar nog nooit in de buurt kwam van een zetel. Echt trots lijkt Van Haga er niet op: alleen aan het einde van de avond wordt de samenwerking kort genoemd. De Libertaire Partij vergaderde er afgelopen weekend over, maar bij die ledenvergadering waren media niet welkom. Het is te gemakkelijk de partij belachelijk te maken, zegt een van de kopstukken.
Dan is deze samenwerking de redding van BVNL vast niet.
Beeld: doos met overtollige BVNL-mokken. Foto: Chris Aalberts.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.