Volop CDA-beleidsmedewerkers verkiesbaar voor het Europees Parlement

Zijn naam ging al rond bij de Europese Volkspartij (EVP), de grootste fractie in het Europees Parlement. Dirk Gotink wordt lijsttrekker van Nieuw Sociaal Contract (NSC). Het heeft er alle schijn van dat NSC de lijsttrekker nog niet wilde onthullen, maar dat roddels de partij weinig keus lieten. Vrijdagochtend kwamen uit Brussel opeens allerlei geluiden dat Gotink de uitverkorene was. Veeg teken: diezelfde ochtend verwijderde hij in zijn Twitter-profiel de verwijzing naar het CDA.
U kent Gotink niet, maar hij behoort tot het meubilair van het Europees Parlement. Toen ik in 2015-2016 wekelijks in Brussel was, werkte hij al voor de CDA-delegatie. Gotink stond in die tijd ook op de Europese kandidatenlijst. In 2014 kreeg hij de vijfde plek: best eervol voor een fractiemedewerker. Jammer voor Gotink: het CDA kreeg weliswaar vijf zetels, maar Annie Schreijer en Lambert van Nistelrooij werden met voorkeursstemmen verkozen. Daar ging zijn zetel.
Inmiddels is Gotink alsnog opgeklommen. Hij is tegenwoordig woordvoerder van de fractievoorzitter van de EVP. NSC wil na de Europese verkiezingen onderdeel worden van deze fractie, waar het CDA al jarenlang in zit. Nu Gotink het CDA in allerijl heeft verwisseld voor NSC, zal de EVP de partij van Omtzigt niet weigeren. Slim van Omtzigt: zijn lijsttrekker heeft toegang tot de hoogste regionen. Dat Gotink dat allemaal aan het CDA te danken heeft, vergeten we voor het gemak maar even. Dat geldt voor Omtzigt immers ook.
Volop beleidsmedewerkers
CDA-beleidsmedewerkers in het Europees Parlement zijn ambitieuze types. De nieuwe lijsttrekker Tom Berendsen was jarenlang net als Gotink beleidsmedewerker. Ook hij was in 2014 kandidaat (no.9) en werd in 2019 verkozen. Jeroen Lenaers is al tien jaar Europarlementariër, maar begon net als Berendsen en Gotink als beleidsmedewerker. Hij is herkiesbaar (CDA, no.3). De nieuwe BBB-lijsttrekker Sander Smit was hun collega: hij was jarenlang assistent van Annie Schreijer.
Hartstikke aardige jongens, die CDA-beleidsmedewerkers. Ze zijn vriendelijk en beschaafd en kennen bovendien het Europees Parlement op hun duimpje. Competent zijn ze, al blijft de vraag of iemand in het verre Nederland enthousiast van ze wordt, ze in begrijpelijke taal over Europese politiek kunnen praten en überhaupt geloofwaardig voor verandering kunnen pleiten. Je vraagt je ook af waarom partijen als BBB en NSC – met hun duizenden leden – geen nieuwe gezichten voortbrengen.
Al die ambitieuze CDA’ers hebben een probleem: ze zijn met velen. Zelfs in de tijd dat het CDA garant stond voor vijf Brusselse zetels, was het aantal baantjes beperkt. Nu het CDA electoraal is ingestort, is het tekort zo nijpend dat iedereen een uitweg zoekt. Leuke vraag aan Gotink (NSC, ex-CDA) en Smit (BBB, ex-CDA): waarom verkiezen zij hun nieuwe partijen boven de oude? Ze hebben er geen antwoord op, om de platte reden dat er geen antwoord op bestaat, anders dan het baantje.
Toch samen verder
Misschien denkt u: ze zijn van mening veranderd. Helemaal niet: in het Europees Parlement gaat het immers om de Europese fracties. De EVP is de thuisbasis van het CDA en met de komst van Gotink ook van NSC. Ondertussen lonkt ook BBB naar de EVP. Die aansluiting lijkt min of meer geregeld, aangezien BBB in het Comité van de Regio’s al met de EVP samenwerkt. Voor Gotink en Smit verandert er niks, behalve hun nationale affiliatie die in Brussel sowieso secundair is.
Onthoud de komende tijd dat CDA, BBB en NSC in Brussel hetzelfde zijn. De EVP kent een strakke fractiediscipline. Je kunt als Europarlementariër niet te vaak afwijken met je stemgedrag want dan krijg je geen invloedrijke functies. Juist types als Gotink en Smit weten dat, dus stemmen zij straks in 99% van de gevallen precies hetzelfde als CDA’er Berendsen, hoe vaak zij tijdens de Nederlandse campagne ook ‘goed bestuur’ of ‘naoberschap’ hebben geroepen.
Je zou nog kunnen veronderstellen dat deze partijen verschillend denken over Europese samenwerking met extreemrechts, nu partijen als de PVV ook in andere landen aan populariteit winnen. Op zich zijn er verschillen: het CDA is tegen die samenwerking, NSC wil het liever niet maar doet het toch, BBB is dolenthousiast. Maar dat geldt allemaal alleen vanuit Nederlands perspectief bij de Nederlandse formatie. In Europa zal de EVP gewoon één lijn trekken, wat er in Den Haag ook geroepen wordt.
Als er dan toch geen verschillen zijn en de lijsttrekkers elkaar al zo goed kennen, kunnen CDA, BBB en NSC ook wel met één kandidatenlijst meedoen. Wat let ze?
Beeld: logo’s EVP, CDA, BBB en NSC.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.