Volt wil een Europees lijsttrekker met zo min mogelijk Brusselse ervaring
Een onbekende vrouw staat voor het Europees Parlement, de plek waar ze al vijf jaar als ambtenaar werkt. Ze heet Alexandra Pouwels en is 31 jaar. In haar werk is ze bezig met gender budgeting: het inzetten van financiële prikkels om te komen tot meer gendergelijkheid. Ook is ze druk met fraudebestrijding en de rechtsstaat. Pouwels is een stapelaar: ze klom van VMBO op naar de universiteit en wil focussen op positiviteit, rechtvaardigheid en doorzettingsvermogen.
Pouwels is kandidaat-lijsttrekker van Volt Nederland voor het Europees Parlement. Of nou ja, niet helemaal. Ze kondigde haar kandidatuur aan, maar blijkt niet te behoren tot de kandidaten die Volt afgelopen week voor het lijsttrekkerschap bekend maakte. Alleen Reinier van Lanschot, Anouk Ooms en Juliet Broersen kwamen door de selectie. Pouwels is in geen velden of wegen te bekennen en dat terwijl ze zacht gezegd een goed profiel had om Europarlementariër te worden.
Bij Volt bekijkt een kandidatencommissie alle sollicitanten. Kandidaten met een positief advies gaan door naar de stemming onder leden. Kandidaten met een negatief advies kunnen zich ook kandideren en meedoen aan de stemming, maar iedereen kan lezen waarom ze volgens de commissie ongeschikt zijn. Pouwels blijkt niet eens een gesprek te hebben gehad. Volt-leden kunnen niet op haar stemmen. De buitenstaander denkt: dan moet Volt wel hele goede tegenkandidaten hebben. Mwa.
Drie kandidaten
De eerste heet Reinier van Lanschot. Hij was in 2019 al Europees lijsttrekker. Hij draaide een aardige campagne die zo’n 100.000 stemmen opleverde: niet genoeg voor een zetel. Toen werd hij voorzitter van Volt Europa. Daar stopte hij mee om zich te kunnen kandideren. Vreemd: de ambitie om in het Europees Parlement een Volt-fractie te beginnen moet in 2024 waarheid worden en daarvoor is een krachtig Europees bestuur nodig. Door Van Lanschots vertrek is dat bestuur verzwakt.
Nu kun je je wel afvragen hoe goed dit bestuur onder Van Lanschot functioneerde: om de ambitie van Volt waar te maken moet de partij in mei 2024 in zeven landen worden verkozen. Er is alleen in Nederland en Duitsland uitzicht op zetels. Dat Nederland kansrijk is, kun je verder beter op het conto van Laurens Dassen schrijven dan op dat van het Europese bestuur. Ook vraag je je af of een partijbestuur relevante ervaring biedt voor wetgevend werk in het Europees Parlement. U weet het antwoord.
Anouk Ooms is de tweede kandidaat en ook met haar kandidatuur is iets mis. Ze zat in hetzelfde bestuur als Van Lanschot en stapte eveneens op om zich te kunnen kandideren. Ook Ooms geeft persoonlijke belangen prioriteit boven die van de partij. Positief is wel dat Ooms – anders dan Van Lanschot – veel contact heeft met leden. Toch is het ook bij haar twijfelachtig of ze ook maar enige ervaring heeft met het maken van wetgeving. We kunnen het antwoord wel raden.
Volt heeft een voorkeur voor kandidaten die het Europees Parlement niet van binnen kennen. De derde kandidaat is Juliet Broersen, de fractievoorzitter in Amsterdam. Ze wist er nooit indruk te maken. Dat is op zich moeilijk met twaalf andere fracties, maar van Broersen horen we wel heel weinig. Op enorme politieke ervaring kan ze niet bogen, al is ze met haar anderhalf jaar raadslidmaatschap ervarener dan Van Lanschot en Ooms, want bij hen staat de teller op nul.
Vriendennetwerk
Het is een oud principe dat inmiddels alweer lijkt vergeten. Volt is een vriendenclub: hoge functies gaan voornamelijk naar een klein netwerk van bekenden. Laurens Dassen en Reinier van Lanschot zijn er al jaren de kern van. De kandidatuur van Van Lanschot is dus geen toeval. Als je onderdeel bent van het netwerk heb je altijd een streepje voor. Dat Van Lanschot zijn privébelang om lijsttrekker te worden boven dat van de partij stelt, maakt vrienden onderling niets uit.
Het vriendennetwerk verklaart ook waarom een willekeurig raadslid kandidaat-lijsttrekker mag zijn. Broersen was al in de begindagen vrijwilliger. Ze kent iedereen binnen het vriendennetwerk en komt dus door de eerste selectie. Op dezelfde manier is duidelijk waarom Pouwels niet in aanmerking komt: ze is een ambtenaar die in Brussel relevant werk doet en weet waar ze over praat, maar ze is geen onderdeel van de vriendenclub. Naïef dat ze denkt dat ze überhaupt kans maakt.
Zo resteert de vraag waarom Anouk Ooms wel lijsttrekkerskandidaat is, terwijl zij binnen Volt Nederland geldt als een relatieve buitenstaander. Ze was vooral in het Europese netwerk van de partij actief. Ze heeft intern zoveel contacten dat ze sowieso kans maakt, ongeacht het advies dat ze van de kandidatencommissie krijgt. Zo weten we ook meteen wat de Volt-leden te doen staat: met Ooms kan de partij voor altijd afrekenen met de vrienden die denken alle baantjes te kunnen verdelen.
Al was een lijsttrekker met ervaring in het Europees Parlement natuurlijk nog beter geweest.
Beeld: Alexandra Pouwels in haar promotievideo. Still van Twitter.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.