Bij1-politici zijn bezig met zichzelf, niet met hun idealen
Het was de meeste mensen ontgaan, maar de Amsterdamse fractievoorzitter van Bij1 – Dinah Bons – gaf vorige week een opmerkelijk interview aan het Parool. Een analyse van de chaos binnen Bij1 blijkt niet eenvoudig. Het begint al bij de personen. Bons is fractievoorzitter en slechts tijdelijk raadslid. Ze vervangt Jazie Veldhuyzen. Hij is bij Amsterdam Bij1 het belangrijkst: hij was duo-raadslid ten tijde van het raadslidmaatschap van Sylvana Simons, werd na haar vertrek fractievoorzitter en was vorig jaar lijsttrekker.
Veldhuyzen zit sinds september thuis met een burn-out. Opeens was daar Bons, die zonder enige raadservaring fractievoorzitter werd. Raadslid Carla Kabamba liep weg, voelde zich niet serieus genomen en klaagde over racisme. Een veelzeggende afsplitsing: niet alleen omdat Bij1 tegen racisme strijdt en er nu van werd beticht, maar ook omdat vriend en vijand weten dat Kabamba het beste raadslid van Bij1 is. Ze werkt het hardst van allemaal, maar dat maakt de partij kennelijk niet uit.
Toen had Bij1 alleen nog Bons en raadslid Nilab Ahmadi over. Je hoefde niet helderziend te zijn om te voorspellen dat ook dat mis zou gaan. Ahmadi was aanvankelijk onverkiesbaar, maar werd na een interne campagne met steun van Veldhuyzen de nummer drie. Zo raakte Bons haar verkiesbare plek kwijt en daarom is ze nu alleen tijdelijk raadslid. Veelzeggend detail: Bons zit ook in het landelijk bestuur. Dat bestuur bemoeide zich intensief met het fractievoorzitterschap. Men wilde Bons. Hoe incestueus wilt u het hebben?
Competente mensen?
Terug naar het Parool. Bons klaagt dat er mensen in de partij zitten die voor zichzelf bezig zijn in plaats van voor de idealen. Ze noemt geen namen, maar het gaat vrijwel zeker over Ahmadi, de vrouw door wie de politieke ambities van Bons min of meer in de prullenbak verdwenen. Niet zo chique, want Ahmadi voerde gewoon campagne onder de partijleden om een verkiesbare plek te bemachtigen. Dat is weer eens wat anders dan een landelijk bestuur waar men een van de eigen leden naar Amsterdam stuurt om fractievoorzitter te worden.
Of Ahmadi een goede keus is, is een ander verhaal. Kabamba meldde al eens dat Ahmadi veel afwezig is. Nu zegt Bons dat er weinig contact is. Bons vraagt zich af of Ahmadi wel goed op haar plek is in de gemeenteraad. Ze kaart wel dingen aan, maar een raadslidmaatschap is toch wat anders. Onthoud: Bons wordt volwaardig raadslid als Ahmadi ophoepelt. Bons begrijpt inmiddels waarom Kabamba is weggelopen, zegt ze. Dat Bons daar zelf een rol in speelde, vergeet ze voor het gemak maar even.
Niet zo slim om dit soort dingen in de krant te zeggen, maar Bij1 heeft kennelijk nooit fractievergaderingen, dus daarom is het misschien moeilijk voor Bons om normaal met Ahmadi te communiceren. Dat blijkt ze ook nauwelijks met Veldhuyzen te doen. Op één punt moet je Bons gelijk geven: goede kandidaten selecteren is mislukt want Bons is daar zelf een goed voorbeeld van. Functioneringsgesprekken voer je niet via de krant. Inmiddels begrijp je waarom Kabamba niet meer bij Bij1 wil zitten.
Bons zegt nu dat Kabamba inhoudelijk niet goed bij Bij1 paste. Dat geluid hoor je intern wel vaker. Je vraagt je af of Bij1 vooraf überhaupt de standpunten van de eigen kandidaten checkt.
Een snelle reactie
Veldhuyzen en Ahmadi hebben kennelijk ook kennisgenomen van de zielenroerselen van Bons. Ze kwamen met een reactie: een minstens zo opmerkelijk dubbelinterview in NRC. Veldhuyzen meldt dat hij in september terugkomt in de gemeenteraad. Exit Bons dus. Veldhuyzen en Ahmadi splitsen zich af en dan is er in de gemeenteraad niets meer van Bij1 over. De afsplitsing valt vooral op vanwege Veldhuyzen: vanaf de eerste dag was hij een steunpilaar van Sylvana Simons.
Veldhuyzen en Ahmadi vertellen over eindeloze conflicten: Bij1 is toxisch en onveilig en zit vol machtsmisbruik en wantrouwen. Eerder klaagde Kabamba al over racisme binnen Bij1 en ook oud-partijvoorzitter Jursica Mills deed dat. Nu doet Ahmadi dat min of meer ook: ze zou met haar Afghaanse achtergrond ‘te wit’ zijn en daarom minder relevant voor de partij. Het versterkt het beeld dat al een tijdje van Bij1 bestond: hier vechten minderheden elkaar de tent uit.
Zo leren we dat Bij1-politici de eigen ideologie simpelweg niet begrijpen. Bij1 is intersectioneel en gaat ervan uit dat er verschillende vormen van onderdrukking bestaan die geen onderlinge hiërarchie kennen en allemaal tegelijk met evenveel prioriteit moeten worden aangepakt. De goede verstaander wist natuurlijk al dat zo’n uitgangspunt voor een politieke partij onhaalbaar is: zelfs als je alle vormen van achterstelling even belangrijk vindt, heb je geen tijd om ze allemaal evenveel prioriteit te geven.
Onzichtbaarheid troef
Bij1 benadrukt dezer dagen dat de partij niet helemaal weg is in Amsterdam. Bij1 zit nog in vier stadsdelen. Het probleem laat zich raden: deze politieke laag krijgt nauwelijks aandacht en levert geen zichtbaarheid op. Dat geldt ook voor de dagelijks bestuurder in Zuidoost, die is gebonden aan het coalitieakkoord van PvdA, GroenLinks en D66. Amsterdamse Bij1-stemmers zullen behalve Sylvana Simons in de Tweede Kamer nog maar nauwelijks iets van hun partij vernemen.
Dat Bij1 geen goede raadsleden kan selecteren is nu wel duidelijk. Ahmadi mag in NRC vertellen dat de fractie een chaos is zonder strategie, planning en leiderschap. Het ontgaat haar kennelijk dat zijzelf een van de fractieleden is en al lange tijd maar één collega heeft. Alle verwijten over een ongeorganiseerde fractie gaan óók over haarzelf. Dat begrijpt ze kennelijk niet, wat misschien komt omdat ze vaak afwezig is en weinig contact met collega’s onderhoudt. In de wereld van Ahmadi ligt het altijd aan anderen.
Het ergste is: de problemen in Amsterdam zijn geen uitzondering. Waar het hoofdstedelijke raadslid Ahmadi regelmatig schittert van afwezigheid, speelt iets soortgelijks in Rotterdam. Daar was eerst het ene raadslid ziek, nu de andere. Bij1 laat in Rotterdam het ene na het andere debat schieten, tot irritatie van andere fracties. De enige die zich ooit bij Bij1 liet vervangen was Veldhuyzen, in alle andere gevallen gebeurde dat niet. Rara wat doe je dan met het mandaat van je kiezers?
Idealen uit beeld
Dat Bij1 de eigen posities maandenlang feitelijk vacant laat, suggereert alleen maar meer problemen. Er staan wel potentiële – al dan niet tijdelijke – vervangers op de kandidatenlijsten, maar die zijn kennelijk inmiddels weggelopen, intern in ongenade gevallen of zelf tot de conclusie gekomen dat ze ongeschikt zijn. Opeens denken we terug aan de woorden van scheidend Bij1-fractievoorzitter Dinah Bons: bij Bij1 zitten veel mensen er voor zichzelf, niet voor de idealen.
Ik ben benieuwd hoe Sylvana Simons dit tijdens de aanstaande verkiezingscampagne gaat uitleggen.
Beeld: Sticker van Amsterdam Bij1. Foto: Chris Aalberts.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.