Sophie in ’t Veld is lid geworden van Volt en dat is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Afgelopen week heeft ze laten weten dat ze voor de partij verkiesbaar wil zijn. Echt handig pakt ze het niet aan. Ze is te laat lid geworden van Volt Nederland om kandidaat te kunnen zijn en dus moet het bestuur voor haar een uitzondering maken. Dat ligt gevoelig in een partij waar men de regels zo goed mogelijk wil naleven. Bovendien zijn die regels er pas net, dus waarom nu al een uitzondering?

In ’t Veld heeft nog niet gezegd dat ze lijsttrekker van Volt Nederland wil worden, maar dat is wel het meest logisch. De kiesdrempel ligt bij de Europese verkiezingen op zo’n drie procent en de kans dat Volt meer dan één zetel haalt is klein. De vraag hoe wenselijk zo’n lijsttrekkerschap is, hangt vooral af van de concurrenten. Daarvan kennen we er inmiddels drie en die voldoen in tegenstelling tot In ’t Veld wel aan de regels. Wie zijn ze en wie is dan de meest logische keus? 

1. Reinier van Lanschot

De gedoodverfde kandidaat heet Reinier van Lanschot. Hij was de eerste voorzitter van Volt Nederland en was in 2019 lijsttrekker bij de Europese verkiezingen. Hij deed het niet onaardig: Volt haalde een halve zetel. Hij is een typische representant van de vriendenclub die Volt Nederland al sinds de oprichting bestiert. Van Lanschot lijkt wederom de meest logische keuze, maar het zou gezonder zijn eens iemand te kiezen die niet uit het vriendenclubje van partijoprichters komt. 

Er is sowieso een probleem. Van Lanschot was de afgelopen jaren Europees voorzitter van Volt. Je kunt dit gemakkelijk zien als investering in zijn hernieuwde lijsttrekkerschap. In juni stapte hij echter op om zich kandidaat te stellen. Raar: Volt vindt Europa het belangrijkste bestuursniveau. De Europees voorzitter loopt weg op het moment dat de belangrijkste verkiezingen naderen. De reden: hij zoekt een baan. Heeft Van Lanschot wel in de gaten dat partijbelang voor persoonlijk belang hoort te gaan?

2. Anouk Ooms 

Er is een kaper op de kust. Het grote publiek kent haar niet, maar binnen Volt is Anouk Ooms een bekende verschijning. Ze bestierde aanvankelijk het Volt-kantoor in Brussel, was de spil van de organisatie en had veel contact met leden. Die functie was een aanloop naar een rol als Europees bestuurslid, in hetzelfde bestuur als Van Lanschot. Ook Ooms legde in juni haar werkzaamheden neer om zich te kunnen kandideren voor het Europees Parlement. Ook zij vond haar eigen carrière dus belangrijker dan de partij. 

Bij Volt zijn ze dol op pariteit: mannen en vrouwen moeten om-en-om op de kandidatenlijst staan. Bij de Europese verkiezingen is de kans dat Volt Nederland meer dan één zetel haalt echter nihil. Pariteit heeft dan weinig inhoud: het gaat alleen om de lijsttrekker. Aangezien de belangrijkste kanshebber op een Volt-zetel een Duitser is én man – Damian Boeselager – lijkt het logisch dat Volt Nederland voor een vrouw kiest. Dan zit er voor Van Lanschot niet veel meer in dan een vrij kansloze tweede plek.

3. Alexandra pouwels 

Inmiddels is er nog een derde kandidaat. Vraag de leden wat ze van Van Lanschot en Ooms denken en dan blijkt hun tussentijdse vertrek als bestuursleden niet eens heel belangrijk te worden gevonden. De kritiek op deze twee is een andere: wat voor Europarlementariërs zullen ze zijn? Weten ze wat dit werk inhoudt? Is Ooms’ organisatorische rol of Van Lanschots voorzittersrol überhaupt te vergelijken met die in het Europees Parlement? Zijn ze wel geschikt? 

Zo komen we bij de totaal onbekende nummer drie waarvan Volt zeker kan zijn dat ze weet waar ze het over heeft: Alexandra Pouwels. Ze werkt als ambtenaar bij het Europees Parlement. Ze heeft nog een voordeel: niet alleen is ze vrouw, maar ook stapelaar. In haar introductievideo vertelt ze hoe ze zich van de MAVO opwerkte tot de universiteit. Niet iemand met zeven vinkjes dus, precies de doelgroep waar Volt zich graag mee wil verbinden, hetgeen momenteel totaal niet lukt.

Kansen voor in ’t Veld? 

De meest eenvoudige conclusie over In ’t Veld is al met al dat Volt Nederland haar helemaal niet nodig heeft: de partij kan al uit drie lijsttrekkers kiezen en misschien worden dat er nog wel meer. Ook als men per definitie bij een vrouw uit wil komen kan men kiezen. Er is ook geen reden aan te nemen dat al deze kandidaten niets van het werk in het Europees Parlement snappen. Zelfs als we kritisch zijn over Van Lanschot en Ooms, is Pouwels ter zake kundig. Volt Nederland kan In ’t Veld links laten liggen.

Betekent dit dat In ’t Veld irrelevant is voor Volt? Deze week suggereerde een medewerker van een concurrerende fractie dat In ’t Veld zich beter in België kan kandideren. Derk Jan Eppink zat als Nederlander ook ooit voor een Vlaamse partij in Brussel. Het zou een prachtige illustratie zijn van de Volt-gedachte dat Europese binnengrenzen er niet toe doen. Volt België is bovendien in eigen land ontzettend irrelevant. Een uitgelezen kans voor In ’t Veld om te laten zien wat ze waard is. 

Beeld: Reinier van Lanschot. Still van YouTube.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.