Onlangs oordeelde de rechter in het hoger beroep in de zaak Volt tegen Nilüfer Gündogan. Begin 2022 kreeg Gündogan nog gelijk toen ze een kort geding aanspande tegen haar toenmalige partij. Volt had haar beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag en geschorst. De rechter oordeelde in het voordeel van Gündogan: ze mocht terugkomen in de fractie en kreeg een schadevergoeding. Volt tekende hoger beroep aan. De rechter heeft deze maand het eerdere vonnis vernietigd. Wie heeft er gelijk? 

In Hoe het allemaal misging praten kunstenares Tinkebell en ik over Volt en het conflict met Gündogan. We schetsen de bredere context. Volt is begonnen als Europese partij in reactie op het brexit-referendum in Groot-Brittannië. Deze partij wil in alle EU-landen een afdeling op poten zetten. Zo komen we bij Volt Nederland. Deze afdeling is het geesteskind van vijf jonge mannen: Reinier van Lanschot, Laurens Dassen, Peter Paul de Leeuw, Jason Halbgewachs en Auke Boomsma. 

Dit is wat we het vriendennetwerk van Volt kunnen noemen: vijf witte, hoog opgeleide en internationaal georiënteerde mannen die je in elke kantooromgeving kunt aantreffen. Ze willen dat de EU belangrijker wordt om de grote problemen van deze tijd op te lossen. Hun probleem was al snel duidelijk: hoe bouw je vanuit het niets een partij? In de meeste Europese landen is deze ambitie ronduit mislukt. Ga naar België en niemand heeft ooit van Volt gehoord. 

Twee lijnen komen samen

In Nederland werd Volt wel een succes. Dassen en Van Lanschot staken er ontzettend veel tijd in en langzaam begon de partij te groeien. Ondertussen las Gündogan over Volt in de krant en kwam ze de partij tegen bij een manifestatie in Amsterdam. Ze sloot zich aan. Zo kwamen twee lijnen samen: onervaren mannen met politieke idealen maar zonder ervaring en een ambitieuze vrouw die tien jaar ouder was, wel ervaring had en de partij de meer gewenste multiculturele uitstraling kon geven. 

Op de kandidatenlijst voor de Europese verkiezingen prijkte Gündogan opeens op plek twee. Twee jaar later kreeg ze dezelfde plek bij de Tweede Kamerverkiezingen. Gündogan was inmiddels een oude bekende en willens en wetens hoog op de lijst gezet. Eenmaal in de Kamer bleek dat de drie fractieleden elkaar desondanks nauwelijks kenden en dat de samenwerking niet was doordacht. Gündogan kreeg veel positieve aandacht en dat was nogal voorspelbaar, maar Volt keek ervan op. Zo ontstond al snel wrijving. 

Gündogan nam een eigen medewerker aan. Hij was een vriend en de omgang was informeel. Ze zaten in een app-groep die ‘Griekse pornovilla’ heette. Na een tijdje wilde Gündogan van hem af. Daar werd intern ook over gepraat. Deze medewerker werd de eerste klager. Volt kwam met een persbericht dat er klachten – in meervoud – zouden zijn, maar in werkelijkheid klaagde alleen deze medewerker en was er een gesprek geweest met Marieke Koekkoek, het derde Kamerlid van Volt. 

Veeleisende dame 

Later schermde Volt met dertien klachten, maar uit het vonnis van de rechter blijkt dat die er niet waren toen er een persbericht werd verzonden. Volt liep dus vooruit op klachten die er nog helemaal niet waren. Volt dacht vooral dat anderen zouden willen klagen. Inmiddels weten we wat er over Gündogan wordt beweerd: ze is veeleisend, doet aan stemverheffing en slaat met deuren. Ook heeft ze drie keer op allerlei billen geslagen. Dit zijn altijd onbewezen stellingen gebleven. 

Deze zaak laat zien dat Kamerleden en fractiemedewerkers voor Volt gelijk zijn. Ze moeten samen constructief samenwerken en oog hebben voor elkaars welzijn. Vanuit menselijk oogpunt een te begrijpen redenering, maar verder totaal onzinnig. Het Kamerlidmaatschap is een veeleisende baan met constante druk: tijd, media en bedreigingen. Des te vreemder dat Volt het welzijn van een fractiemedewerker in het oog wil houden, maar dat van een Kamerlid niet. Die mag voor de bus worden gegooid. Zou Gündogan niet tot de inner circle hebben behoord?

Inmiddels zegt Dassen in NRC dat het allemaal netjes is gegaan, maar dat is niet wat de rechter heeft geconcludeerd. Volts persbericht was prematuur en verkeerd geformuleerd. Of de naderhand bij elkaar geraapte klachten waar zijn weten we niet. De rechter oordeelt er niet over. Wat is het delict? Waarom heeft men niet geprobeerd de samenwerking te verbeteren? En waarom liepen Dassen en Koekkoek niet bij Gündogan binnen en zeiden: we willen niet meer met je samenwerken? 

Dat had een hoop juridische procedures gescheeld.

De podcast Hoe het allemaal misging is te beluisteren via alle reguliere podcast-platformen, waaronder Apple, Spotify en Google. Beeld: De Volt-Kamerleden in betere tijden. 

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.