Echt bekend kun je Ten Club niet noemen. Deze sociëteit in het centrum van Amsterdam heeft 150 betalende leden en wil groeien naar 500. Een lidmaatschap kost honderd euro per maand. Zo houd je het exclusief. In de sociëteit heeft men een eigen culturele programmering en zo zijn we donderdagavond getuige van een optreden van kunstenares Tinkebell, onderdeel van de serie Imagine Tomorrow, een reeks avonden waar bekende Nederlanders hun droom ontvouwen. 

Hier leren we iets over de strijd voor de eerbiediging van de mensenrechten. Tinkebell droomt deze avond over wereldverkiezingen. Deze moeten gehouden worden op 12 december, als de universele verklaring van de rechten van de mens 75 jaar geleden is ondertekend. Die verklaring heeft weinig geholpen, ziet Tinkebell, want de mensenrechten worden lang niet overal gewaarborgd. Ze denkt dat de bescherming van de mensenrechten zelfs steeds verder uit beeld verdwijnt. 

Een nieuw bestuur 

Bij de wereldverkiezingen kan iedereen kandidaat zijn, mits een commissie positief oordeelt of je zowel land, lucht, zee, mensenrechten als dierenwelzijn kunt vertegenwoordigen. Bij de wereldverkiezingen worden vijftig kandidaten gekozen voor een adviesraad die uit hun midden een wereldleider kiest. Die leider mag voortaan alle beslissingen nemen. Deze worden door de adviesraad bekeken op hun impact op wederom land, lucht, zee, mensenrechten en dierenwelzijn. 

De democratie wordt alom bejubeld, denkt Tinkebell, maar er is een grote keerzijde: het poldermodel. Iedereen moet tevreden worden gehouden en zo worden grote problemen als mensenrechtenschendingen en klimaatverandering nooit echt aangepakt. Dat kan een alleenheerser beter doen: serieus werk maken van gelijke rechten, een basisinkomen en een stevige aanpak van milieuvervuiling. Mocht de alleenheerser er een bende van maken, kan de adviesraad hem of haar vervangen.

Tinkebell geeft toe dat haar visie nog niet helemaal goed is doordacht. Zo is niet duidelijk hoe de commissie wordt geselecteerd die de kandidaten controleert op hun waardenprofiel. Dat is een belangrijk punt, want juist door deze controle zal het nieuwe wereldbestuur zich daadwerkelijk inzetten voor mensenrechten, dierenwelzijn en milieu. Misschien is Tinkebell’s droom toch niet de ideale wereld, maar er zit in ieder geval een idealistische gedachte achter. 

Saaie mensenrechten 

Dan is het tijd voor vragen uit de zaal. Een man vraagt zich af wat nou eigenlijk de utopie van Tinkebell is. Volgens Tinkebell gaat het erom dat geld niet meer de hoofdrol in de wereld speelt en dat immateriële waarden daardoor meer aandacht krijgen zoals het oplossen van conflicten, klimaatbescherming en het voorkomen van hongersnood. Een alleenheerser is weliswaar geen garantie voor een oplossing, maar het is in ieder geval een kans. 

De man ‘voelt er niets bij’. Tinkebell probeert het nog eens. Ze wil geen hel en verdoemenis op aarde, er komt gelijkheid en er wordt beter voor de planeet gezorgd. De man vraagt zich af of we dan wel gelukkiger worden. Een ander vraagt zich af of dit geen saai toekomstbeeld is. Weer een ander komt niet verder dan dat Tinkebell zelf nadeel van deze utopie kan ondervinden omdat ze ook het internet wil afschaffen. Daar heeft ze haar bekendheid toch aan te denken? Tinkebell doceert dat ze niet het middelpunt is van het heelal.

Zo leren we een belangrijke les over mensenrechten. Hier wordt vaak over gepraat, maar deze term zegt opvallend veel hoogopgeleide, welvarende mensen helemaal niets. Ze voelen niets bij het oplossen van problemen als honger, klimaat en ongelijkheid en denken dat mensen die daar voorstellen voor doen die vooral doen uit eigenbelang. Die wereldverkiezingen van Tinkebell komen er niet, maar de wereldwijde bescherming van mensenrechten al helemaal niet. Veel te saai.

Beeld: poster van Tinkebell bij Ten Club. Foto: Chris Aalberts.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.