Sheila Sitalsing is wel klaar met Mark Rutte. Rotterdam ook
Ze staat niet meer op pagina twee van de Volkskrant, maar de mensen zijn haar nog lang niet vergeten. Het Rotterdamse debatcentrum Arminius is woensdagavond uitverkocht, want Sheila Sitalsing komt praten over twaalf jaar Mark Rutte. Ze wordt geïnterviewd door historicus Marianne Klerk, die in Arminius vaker programma’s maakt over zaken die we vanzelfsprekend vinden. Mark Rutte is zo’n fenomeen. Veel Nederlanders kunnen zich inmiddels niet meer herinneren wie voor Rutte premier was.
De meningen over Rutte zijn al snel duidelijk. Bijna niemand in Arminius heeft op hem gestemd en een paar mensen hopen dat Sitalsing Rutte gaat bashen. Dat blijkt niet de bedoeling. Sitalsing verhaalt over haar boek, dat in 2016 uitkwam en waarvoor ze tientallen mensen sprak. Rutte komt uit een gezin met een zware geschiedenis. Hij woonde aan de goede kant van Den Haag en ging al vroeg bij de JOVD. Daar leerde hij het politieke vak. Interessant detail: hij moest kiezen tussen de VVD en de PvdA, want dat maakte hem niet zoveel uit.
Sociaal vaardig
Rutte heeft geleerd dat politiek meeveren is met wat charme en hier en daar een grapje. Hij neemt allerlei standpunten in en brengt die met verve, maar je weet vaak niet goed of dat nou zijn eigen standpunten zijn of dat hij iets zegt omdat hij dat met zijn achterban heeft afgesproken. Rutte beweegt continu mee met anderen, smeedt allianties en wandelt van het ene naar het andere standpunt. Hij is heel sociaal vaardig, geeft de indruk dat hij naar je luistert en onthoudt namen en verjaardagen.
De conclusie is simpel: Rutte is zo vaardig dat hij de ene na de andere regeringssamenstelling kan leiden en met vrijwel iedereen kan samenwerken. Iedereen vindt hem ontzettend aardig, hij slaat je op je schouders en omhelst zijn grootste tegenstanders. Vervolgens geeft hij je niet wat je vraagt, maar dat durf je niet te zeggen omdat hij zo’n aardige vent is. Hij grossiert ondertussen in vage termen die een flexibele invulling hebben zoals ‘het land moet geregeerd worden’, ‘de hardwerkende Nederlander’ en ‘gaaf land’.
Zo werd Rutte staatssecretaris terwijl hij niet eens eerste keus was, won de interne leiderschapsstrijd tegen Rita Verdonk, maakte de VVD groot, overleefde het mislukte gedoogkabinet met de PVV en regeerde met uiteenlopende partijen. Er gingen allerlei dingen mis, maar Rutte kletst zich er altijd weer uit door te melden dat het zijn verantwoordelijkheid niet is, dat anderen er ook bij waren, dat hij het zich niet kan herinneren en dat de premier niet echt de baas is. Hij komt overal mee weg.
Meer kritiek
Als je op vakantie gaat, geef je Rutte de sleutels van je huis om de plantjes water te geven, horen we Sitalsing zeggen. De grote vraag is: hoe lang houdt hij het nog vol? Nederland is een land van mensen die het goed hebben en het goed willen houden en die dus lange tijd Rutte stemden. Toch klinkt langzaam meer kritiek. Niet onlogisch, want veel zaken die op dit moment misgaan zijn onder Rutte’s premierschap ontstaan. Vorig jaar geloofden collega’s hem bovendien niet meer, maar er is toch weer een nieuw kabinet-Rutte gekomen.
Sitalsing denkt dat Nederland terugkomt op het idee dat je alles aan de markt kunt overlaten. Dat is min of meer de erfenis van Rutte. Een nieuwe versie van haar boek komt er niet, want ze is wel klaar met hem. Hard applaus. Bij de vragensessie begint het publiek te speculeren over de toekomst: wie kunnen Rutte van de troon stoten, kan een opvolger net zo goed partijen verbinden als hij, is er voor hem misschien een functie in Brussel en waarom is Rutte niet al in 2016 vertrokken, want toen zag Sitalsing zijn einde toch ook al naderen?
Sitalsing meldt dat het met Rutte’s uithoudingsvermogen wel goed zit.
Beeld: een bomvol Arminius in afwachting van Sheila Sitalsing. Foto: Chris Aalberts.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.