In het universum van Laurens Dassen ligt het nooit aan hem
Politieke podcasts zijn een prachtige uitvinding. Eindelijk is er alle tijd en ruimte om met politici te praten over hun leven en werk. Zo is daar De Binnenkamer van Harmen van der Veen en Laurens Boven, die regelmatig bij politici langsgaan voor een goed gesprek. Onlangs zaten ze in de betegelde tuin van Volt-leider Laurens Dassen, om met hem te praten over zijn politieke ideeën, de opkomst van zijn partij en de crisis rond Nilüfer Gündogan. Dat leverde een opmerkelijk gesprek op.
Geveinsde emoties
Moderne mannen veinzen graag allerlei emoties want dan komen ze menselijk over. Laurens is geen uitzondering. Hij vond de crisis rond Gündogan geen fijne periode, horen we. Het was heel moeilijk want er kwam veel op hem af, hij voelde van alle kanten immense druk en er ontstond een enorme dynamiek. Het raakte hem emotioneel: hij zag hoe de crisis de mensen bij Volt raakte. Er kwamen mails binnen met vragen en hij werd opeens voor vanalles uitgemaakt.
Er trokken allerlei emoties voorbij. Laurens werd boos, onzeker en gestrest. Het was moeilijk om in alles te blijven geloven, maar er was ook wilskracht. Deze crisis was niet waarom hij aan zijn politiek avontuur was begonnen en er zoveel energie in had gestoken. Hij wilde het goede doen en dus probeerde hij zijn weg te vinden zonder in paniek te raken. Hij stond hordes journalisten te woord die hem bestookten met vragen. Het was moeilijk om aan hun informatiehonger te voldoen.
Laurens ging voor de waarden staan waar hij en Volt in geloven. Hij heeft alles gegeven om zijn politieke doelen te bereiken. Dat schuif je niet zomaar aan de kant als je in een shit-situatie zit. Hij wilde het op de juiste manier doen. Toch had hij het wel beter kunnen doen, denkt hij. Soms was er een moment voor een pas op de plaats. Dan moest hij voor zichzelf zoeken naar de reden om hiermee bezig te zijn: zijn kompas. Gelukkig werd hij geholpen door zijn familie, vriendin en vrienden.
Laurens heeft niet overwogen om op te stappen maar hij zag wel wat de situatie met zijn vriendin en familie deed. Contact met Gündogan heeft hij niet meer. Hij is een collega en strijdmakker kwijt. Dat is jammer, want ze zijn een team geweest en hebben gezien hoe ze elkaar kunnen aanvullen. De onderlinge waardering is weggevallen. Laurens weet niet of de crisis hem als persoon heeft veranderd. Hij neemt het mee in hoe hij verder wil met Volt, want hij wil niet dat dit nogmaals gebeurt.
Inzichtgevend gebabbel
Dit interview is een prestatie: in twintig minuten zegt Laurens helemaal niets. Toch is al dit gebabbel ook inzichtgevend. Het komt geen seconde in Laurens op dat hij een van de veroorzakers is van deze crisis. Dit gesprek gaat gladjes voorbij aan het feit dat de rechter heeft vastgesteld dat Volt Gündogan tegen de eigen procedures in uit de fractie gooide. Ondanks alle hoogdravende Volt-principes over de rechtsstaat legde de partij het oordeel van de rechter naast zich neer.
Nu presenteert Laurens zich als slachtoffer die het allemaal niet kon helpen. Ik heb het even voor u nagevraagd: Gündogan ontvangt nog dagelijks dickpics als gevolg van alle beschuldigingen. Bewijs voor die beschuldigingen is er nog steeds niet.
Laurens’ houding begrijpen we pas goed als we luisteren naar de rest van het gesprek. Hij studeerde, zat in het studentenleven, werkte bij ABN AMRO en zat in Dubai, waar hij enorme ongelijkheid zag. Laurens heeft Volt opgebouwd samen met zijn vriend Reinier van Lanschot, de huidige Europees voorzitter. Ook al zo’n jongen uit een geprivilegieerd milieu. Verdiep je in de persoonlijke geschiedenis van Gündogan en je ziet een culturele kloof van hier tot Tokio.
Culturele kloof
Die kloof blijkt uiterst relevant. Gündogan vocht zich in haar leven omhoog en Laurens heeft geen idee wat dat is. Hij overwoog nooit op te stappen, vertelt hij aan de interviewers. De aanname van Volt was overduidelijk dat Gündogan dat na alle beschuldigingen wél zou doen. Dat bleek een grote misrekening: Gündogan vecht al haar hele leven en dus overwoog ze dat geen seconde. Sterker nog: ze klaagde iedereen aan en won met glans een kort geding. Laurens doet inmiddels alsof die rechtszaak helemaal niet bestaat.
Laurens is zich bewust van zijn achtergrond, vertelt hij. Vervolgens filosofeert hij zonder enige ironie hoe hij over tien jaar – als Volt groot en machtig is – ‘zijn authenticiteit probeert te waarborgen’. Hier is een man aan het woord die zich niet eens kan voorstellen dat wat hij aanraakt een totale mislukking wordt. Op het eerste gezicht heeft hij gelijk: Gündogan is effectief geëlimineerd met haar mailbox vol dickpics, haar ingekorte spreektijd en haar in de knop gebroken politieke carrière.
Nul besef bij Laurens dat hij daar een rol in speelt en dat het zijn taak is te bewijzen dat zijn acties klopten. Bijvoorbeeld bij het hoger beroep. Dat wordt nog wat als Gündogan wederom wint.
Beeld: anti-Volt-sticker op een lantaarnpaal. Foto: Chris Aalberts.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.