Het is Amsterdam Pride en dat kan niet zonder relletje. Dit weekend werd de Pride Walk gehouden, een wandeltocht om aandacht te vragen voor LHBTI-rechten. Specifiek gaat het bij de Pride dit jaar over transgenders. Overal in de stad hangen vlaggen met de leus My gender, my pride. Daar zijn de homo’s al die bezwaar maken. Het is de rechtse actiegroep De Roze Leeuw. Deze stichting zet zich volgens de eigen website in voor ‘de fysieke en mentale weerbaarheid van seksuele minderheden’.  

Die formulering is veelzeggend: voor De Roze Leeuw gaat het om seksuele minderheden. Zoals het bestuur ze noemt: LHB’s. Genderdiversiteit – onderdeel van de afkorting LHBTI – hoort er bij De Roze Leeuw niet bij. Dat is namelijk woke, linkse ‘identiteits- en symboolpolitiek’ waarmee ‘de regenbooglobby’ zich vervreemdt van haar achterban. Volgens De Roze Leeuw moet het gaan om de fysieke veiligheid van homo’s op straat en moet er een einde komen aan de massa-immigratie die deze bedreigt. 

Veel domheid 

Deze visie illustreert vooral domheid. Emancipatie en tolerantie zijn geen zero sum game: de acceptatie van de ene groep kan prima samengaan met die van de andere. Waarschijnlijk bevordert aandacht voor transgenders ook acceptatie van homo’s: het gaat immers hokjesdenken tegen. Waarom zouden homo’s daar tegen zijn? Op dezelfde manier komen er door ‘massa-immigratie’ wellicht homofobe migranten Nederland binnen, maar óók homo’s en transgenders die repressie ontvluchten en zich hier kunnen ontpoppen tot mede-strijders voor de LHBTI-zaak. 

De visie van De Roze Leeuw leidt tot een groot aantal anti-transgender-uitingen op sociale media, maar weerhoudt de stichting er niet van mee te willen lopen met een mars van een heleboel transgenders die beoogt de rechten van transgenders onder de aandacht te brengen. Verrek, de organisator besloot dat De Roze Leeuw niet welkom is en nu is de stichting boos. Kamervragen! Het ontgaat De Roze Leeuw dat het niet logisch is om bijvoorbeeld GroenLinks te laten meelopen in een mars voor de heropening van de steenkolenmijnen.

Uit welke hoek komt deze club? De standpunten op de website verhullen niet dat de wortels rechts zijn. Er is aandacht voor migratie, veiligheid en vrije meningsuiting, aangevuld met een hoop geklaag over links. Hoeveel steun De Roze Leeuw heeft weten we niet: over donaties meldt de website niets en de aantallen volgers op sociale media zijn een beroerde indicator. Toch is het oppervlakkig om De Roze Leeuw te beschrijven als een rechtse splintergroepering. Laten we het vijfkoppige bestuur even aflopen. 

Vijf bestuursleden

Oprichter en voorzitter Lennart van Mil kennen we vooral van zijn tweet dat Alexander Pechtold een moordenaar is. Hij bood er snel zijn excuses voor aan. Van Mil was destijds voorzitter van de jongerenafdeling van Leefbaar Rotterdam en was in 2018 kandidaat voor de gemeenteraad. Het was de tijd dat Leefbaar nog samenwerkte met FvD, een partij waar Van Mil de congressen afstruinde. Hij stond destijds op een lage plaats van de Leefbaar-kandidatenlijst en is daar inmiddels uit beeld verdwenen.

Secretaris Erik Havenaar richtte acht jaar gelden een pro-Russische actiegroep op. De Nederlanders hebben volgens Havenaar geen idee welke goede dingen Poetin in Rusland doet. De actiegroep zou zich gaan inzetten voor een evenwichtigere informatievoorziening over Rusland. Helaas is er online niets over de actiegroep – die ook één keer bij het Vredespaleis in Den Haag heeft gedemonstreerd – te vinden. De mening van Havenaar of het voor homo’s een feest is om in Rusland te wonen is niet bekend. 

Het bestuur wordt aangevuld door nog drie van deze types. Lars Drenth is steunfractielid bij een grote ouderenpartij in Zaanstad. Dan hebben we Jasper van Buul, een goedlachse oud-vrijwilliger van VNL – mocht u nog weten wat dat voor partij was – en ooit actievoerder voor referenda. Tot slot Olaf van der Steeg, een Forum-kandidaat voor de gemeenteraad van Oss, maar wel op een kansloze plek tien. Van dit bestuur is het alleen Drenth ooit gelukt een politieke rol te bemachtigen.

Waarom toch? 

Vijf mannen die politiek nauwelijks aan de bak kwamen zijn hun eigen clubje begonnen. Er worden continu uitspraken gedaan die blijk geven van weerzin tegen de LHBTI-beweging. In De Andere Krant leest u onder andere een relativering van wetgeving die homo’s beschermt, een verkapt pleidooi tegen homo’s die kinderen opvoeden en afkeer van datingapp Grindr. Onthoud: dit is een organisatie voor homobelangen. 

Het gekste is: De Roze Leeuw is tegen de slachtofferrol van homo’s. Tegelijk horen we Van Mil op Instagram roepen dat het slecht is voor de homo-acceptatie dat er een fototentoonstelling bestaat waarbij in een serie van twintig foto’s een penis te zien is. Een zelfverzekerde homo zou er niet voor in de gordijnen klimmen. En dan hebben we nog de hallucinante tekst die de organisatie de wereld instuurde toen transgenders dit weekend geen zin hadden om met transfobe homo’s door de stad te marcheren.

Alles voor de aandacht. In tijden van haastige, oppervlakkige journalistiek zijn media vaak niet op zoek naar de waarheid maar naar ophef. Het gaat vaak om het tegenover elkaar zetten van verschillende visies. De Roze Leeuw bezet dan een unieke niche omdat voortaan twee soorten LHBTI’s tegenover elkaar kunnen worden gezet. Hoereren in de media heet dat. Dat het inhoudelijk nergens op slaat maakt niet uit. ‘Wij maken van onze seksualiteit niet onze hele identiteit‘, roept Van Mil tegen Powned, maar hij richt er wel een stichting voor op. 

Goed nieuws voor Van Mil: haastige media stellen zelden een kritische wedervraag.

Beeld: Lennart van Mill bij Powned. Still van YouTube.  

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.