De SP gooide de laatste tijd tientallen leden uit de partij. Vaak ging het om jongeren van Rood, de organisatie die niet zo heel lang geleden de SP-jongerentak was, maar die werd afgestoten omdat de jongeren te radicaal zouden zijn en zich niets gelegen zouden laten liggen aan de landelijke SP-koers. De SP besloot dat Rood-leden geen lid van de SP konden blijven. Dat zou namelijk betekenen dat deze jongeren lid zijn van twee partijen. Een nogal bizarre redenering, maar de SP was zo toch van heel wat jongeren af. 

Zo creëerde de SP in Utrecht, Rotterdam en Amsterdam lokale concurrenten: hier doen lokale partijen mee aan de gemeenteraadsverkiezingen die vooral bestaan uit weggelopen en geroyeerde SP’ers. In deze gemeenten heeft de SP bovendien concurrentie van Bij1. Eendracht maakt macht, zo luidt het spreekwoord, maar niet op links, waar het aantal stemmers daalt en het aantal partijtjes toeneemt. Zo ook in Amsterdam, waar Democratisch Socialisten Amsterdam (DSA) het levenslicht heeft gezien. 

Deze woensdagavond komt DSA samen in Cinetol, een creatieve broedplaats in Zuid. Hier waart de geest van de SP rond. Het belangrijkste DSA-gezicht was raadslid voor de SP, er wordt openlijk geklaagd over alles wat met de SP te maken heeft en sommige aanwezigen vertellen vol trots over hun royement, een gebeurtenis die in deze kringen een bijna mythische status heeft gekregen. Een royementsbrief ondertekend door partijsecretaris Arnout Hoekstra is een collectors item geworden. 

Weg met de voedseluitgifte

De band met de SP is ook duidelijk bij het eerste programmaonderdeel. Rood heeft ooit het initiatief genomen tot voedseluitgifte. Dat doet men vanuit het lokale SP-pand. Er maken wekelijks twintig mensen gebruik van. Rood was toen nog de SP-jongerenorganisatie, maar inmiddels heult men met concurrent DSA. De SP wil nu van de voedseluitgifte af. Na maart moet Rood ergens anders heen maar een locatie is er nog niet. We horen dat de SP campagne voeren belangrijker vindt dan hulp voor de armen. 

Het initiatief zoekt nog vrijwilligers, want een initiatiefnemer is gaan studeren en een ander is gaan werken. Zo leren we over de zwakke personele basis van deze nieuwe partij. We horen dat DSA zesduizend stemmen moet halen om in de gemeenteraad te komen. De partij heeft zestig leden, dus elk lid moet honderd mensen bereid vinden om DSA te stemmen. Opvallend voor een partij die zegt vooral buiten de gemeenteraad actief te willen zijn. Dat is zeker een optie als je toch geen zetel haalt.  

Het was niet erg slim van de SP om de jongerenorganisatie bij het grofvuil te zetten. Daarmee is niet alleen de band met de organisatie doorgesneden, maar ook met de aangesloten jongeren. Een aanwezige lacht dat de SP in Utrecht maar één kandidaat onder de dertig heeft kunnen vinden. De SP is inmiddels een bejaardenclub. Al lopen de jongeren weliswaar niet massaal uit voor lokale clubs als DSA, er lopen hier nog steeds meer jongeren dan bij de SP.

Antikapitalistische strijd 

Iedereen die antikapitalistisch is mag zich bij DSA aansluiten, vertelt de besnorde lijsttrekker Bart Hartog. Communisten, Leninisten, Marxisten, Trotskisten en Maoïsten zijn allemaal welkom. Dit zijn toevallig weer de groepen die vaak bij de SP werden afgevoerd. DSA wil zich vooral niet laten inkapselen in de bestuurlijke cultuur, horen we. Linkse partijen gaan te vaak voor het pluche en dat zal DSA zeker niet doen. Als de leden nou maar behoorlijk extreem zijn, zal dat vanzelf goed komen. 

DSA gaat slechts vijf procent van de tijd in de gemeenteraad steken, vertelt Hartog. DSA wordt sowieso een oppositiepartij die zaken agendeert op basis van wat er in de stad leeft. Daarvoor zal de partij maatschappelijk actief zijn. Wetende dat een Amsterdams raadslid drie dagen per week vergadert, kunnen we concluderen dat als DSA één zetel haalt, alle partijleden één dag in per week buitenparlementaire activiteiten moeten gaan verrichten om dit voornemen waar te maken. Ze hebben nu al geen tijd voor de voedseluitgifte. 

Tot slot spreekt er een mevrouw van de FNV die jaren geleden ruzie maakte met een SP-wethouder en daar nog steeds trots op is. Ze is nu kandidaat-raadslid van DSA. Ze roept ons op om lid te worden van de vakbond want alleen dan staat de vakbond sterk en kan men echt dingen voor elkaar boksen. Goed pleidooi, maar ook een beetje vreemd: als eendracht macht maakt en als mensen zich moeten verenigen om dingen te bereiken, waarom geldt dat dan niet op de extreemlinkse flank?

Deze blog verschijnt ook bij ThePostOnline. Beeld: DSA-logo (Chris Aalberts). 

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.