Een feestelijke middag vandaag in Amsterdam. Het Communistisch Platform (CP) lanceert de nieuwe versie van het eigen ‘voorstelprogramma’. Het boekwerkje Kompas zal worden gepresenteerd en er zal ruimte zijn voor discussie. Het geheel wordt afgesloten met een borrel. U begrijpt: uw verslaggever heeft zich vol enthousiasme aangemeld. Een kleine tegenvaller: CP laat weten dat het ‘een informele bijeenkomst’ is waar ‘mensen onder elkaar moeten kunnen bijpraten’. 

CP heeft ‘liever geen mensen van de pers aanwezig op deze specifieke bijeenkomst’. Wel zal CP uw verslaggever op de hoogte houden van ‘toekomstige bijeenkomsten met een meer publiek relevante opzet’. Je vraagt je direct af of een bijeenkomst als deze – waar een inhoudelijk programma wordt gepresenteerd – niet het meest relevante is wat je kunt organiseren. Toch heeft CP liever geen pottenkijkers. Een voordeel: uw verslaggever heeft nu ruim de tijd het programma te lezen. 

CP bestaat uit allerlei linkse activisten die recent meestal nog lid waren van de SP. Die partij heeft grote schoonmaak gehouden: betrokkenen bij CP, het daaruit voortkomende Marxistisch Forum en de voormalige jongerenorganisatie Rood werden geroyeerd. De SP heeft besloten dat deze organisaties politieke partijen zijn en de partij staat ‘dubbellidmaatschap’ niet toe. Toch kunnen we aan de hand van het programma van CP wel prima leren wie de SP de deur uit heeft gezet. En waarom. 

Zolderkamercommunisten

SP-secretaris Arnout Hoekstra zei ooit dat de geroyeerde SP’ers ‘geradicaliseerde zolderkamercommunisten’ zijn en dat de partij dus eigenlijk geen andere keuze had dan massaal royement. Klopt dat? Laten we beginnen bij de constatering dat het communisme niet erg met zijn tijd meegaat. Kompas is geschreven in de taal uit de jaren zeventig uit het Oostblok. Het gaat continu over de arbeidersklasse, het kapitaal, de heersende klasse en een enkele keer lezen we zelfs het woord proletariaat.

Hoekstra’s kwalificering ‘zolderkamercommunisten’ is best raak: deze mensen zitten diep in de communistische theorie en schrijven hier een tientallen pagina’s tellend epistel over. Nergens legt het document een expliciete relatie met de Nederlandse situatie van nu. Dat geldt al op een heel basaal niveau: CP heeft het steeds over de middenklasse en de arbeidersklasse, maar in de hedendaagse context is dat onderscheid helemaal niet duidelijk. CP legt het niet uit. 

Hoe theoretisch dit allemaal is, blijkt uit het expliciete streven om tot een communistische partij te komen, gevolgd door de constatering dat CP deze partij niet zelf gaat oprichten. Dat is geen taak van CP, schrijft het platform in de inleiding. Het leidt al snel tot theoretisch gewauwel: ‘ons doel is het samensmelten van de socialistische visie met de arbeidersbeweging om deze te transformeren tot een beweging van revolutionaire zelf-emancipatie van en voor de arbeidersklasse’, schrijft CP bloedserieus. 

Kompas bestaat voor meer dan de helft uit linkse voorstellen die soms – al dan niet in afgezwakte vorm en beter geformuleerd – zo in het SP-programma hadden kunnen staan. CP noemt ze ‘onmiddellijke eisen’. Het is wederom gespeend van elk realisme omdat CP geen partij is, de aanhang nihil en de eisen te overvloedig. Ook inhoudelijk kun je wel wat afdingen op het realisme van bijvoorbeeld een Europees minimumloon, een wereld zonder grenzen en een reorganisatie van ongeveer alle maatschappelijke sectoren. 

Geradicaliseerd?

Zolderkamercommunisten is een mooie kwalificatie van CP, maar zijn ze ook geradicaliseerd? We moeten hier het stukje lezen op pagina 23 onder het kopje ‘milities’. Daar gaan we: 

‘Communisten zijn tegen een gewapende professionele kaste, deze gewapende kaste heeft door zijn positie in de samenleving een ondemocratische machtspositie boven de rest van de samenleving. Niet een kleine elite moet alle kennis en macht over wapens hebben, maar deze moet breed gespreid worden over de bevolking. In de eerste plaats moet dit gerealiseerd worden door de arbeidersbeweging zelf die toewerkt naar het opzetten van zelfverdedigingsorganisaties. 

Deze milities zijn van belang om de arbeidersbeweging te beschermen en komen voort uit de klassenstrijd. De geschiedenis laat ons zien dat een grote communistische beweging te maken krijgt met repressie, politiegeweld en aanvallen van fascistische krachten. Wanneer de klassenstrijd heviger wordt, ontstaat niet alleen de noodzaak voor bewapening van arbeiders, maar ook het winnen van secties van het gewapende staatsapparaat voor onze kant. 

Alhoewel wij streven naar een vreedzame machtsovername van de arbeidersklasse kennen wij onze geschiedenis; de heersende klasse zal nooit vrijwillig hun macht weggeven. Om dat te realiseren moet de meerderheid van de bevolking zichzelf kunnen verdedigen.’ 

Daaronder volgen voorstellen om leger en politie te vervangen door ‘een volksmilitie onder democratische controle.’ CP vervolgt: ‘Eenieder ontvangt militaire training en heeft het recht op wapengebruik om zichzelf te verdedigen.’ Op pagina 55 voegt CP toe: ‘Er bestaat geen staand leger en politiemacht meer. In hun plaats komt er een volksmilitie die een uitdrukking geeft aan het recht van eenieder om wapens te dragen. Eenieder ontvangt militaire training.’

Als uw verslaggever deze citaten twittert, beginnen de communisten direct te klagen dat ze verkeerd worden begrepen, zoals antisemitische hondenfluitjes bij FvD ook altijd verkeerd begrepen werden. Opeens begrijp je waarom de SP iedereen royeert die ook maar enige band met CP heeft. En waarom uw verslaggever vanmiddag niet bij de communisten op de thee mocht.

Deze blog verschijnt ook bij ThePostOnline. Beeld: omslag Kompas (bewerkt).

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan!
Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.